خیابانی در منطقه ۶ شهرداری تهران حد فاصل میدان آزادی و میدان انقلاب به نام یک پزشک یعنی دکتر محمد قریب نام‌گذاری شده است که از او به‌عنوان بنیان‌گذار طب نوین کودکان یاد می‌شود.
خیابانی که به نام یکی از نامداران رشته پزشکی ایران است، از خیابان آزادی به سمت شمال انشعاب دارد و از تقاطع فرصت شیرازی، میرخانی و بلوار کشاورز عبور می‌کند. خیابان دکتر محمد قریب که به‌عنوان قطب پزشکی اطفال شناخته می‌شود؛ زیرا بزرگ‌ترین مرکز تخصصی و فوق‌تخصصی طبی کودکان تهران با همت دکتر قریب و دکتر اهری در زمان بازنشستگی ساخته شد و به بهره‌برداری رسید.
دکتر قریب در دورانی که علم پزشکی در فرنگ پیشرفته بود بالاترین نشان افتخار یعنی «لژیون دونور» را از آن خود کرد . در ایران نیز نشان دانش از دانشگاه تهران گرفت. خدمات دکتر قریب به علم پزشکی و به طور خاص طب کودکان، زمانی که امکانات قابل توجهی در پایتخت نبود، قابل ستایش است. در سال ۱۳۱۹ کتاب بیماری‌های کودکان را به چاپ رساند و ۱۵ سال بعد با همکاری دوست و همکارش دکتر اهری با اصلاحات جدید آن را تجدید چاپ کرد.
نصرالله حدادی، تهران شناس، می‌گوید: «این خیابان به نام پزشک متخصص کودکان از قدیم تا کنون به همین نام بود و تغییر نکرد. اراضی بالادست این خیابان یک بیمارستان ۵۰۰ تخت‌خوابی پهلوی و سپس بیمارستان ۱۰۰۰ تخت‌خوابی پهلوی احداث شد. در قسمت جنوبی آن بیمارستانی ساخته شد که برای اولین بار در ایران و تهران فقط مخصوص کودکان بود. مرکز طبی کودکان با همت دکتر حسن اهری در سال ۱۳۴۸ راه اندازی و افتتاح شد. او متاسفانه عمر کوتاهی داشت و بر اثر بیماری خیلی زود از دنیا رفت. یک گفتار طلایی از مرحوم دکتر قریب نقل می‌کنند: اگر پزشک هستی مال خودت نیستی و اگر مال خودت هستی پزشک نیستی… دکتر قریب خانه دوطبقه‌ای داشت که یک طبقه برای سکونت و طبقه دیگر مطبش بود.»
حدادی با اشاره به اینکه حدود سال ۱۳۳۸ خواهر کوچکش بیمار شد و همراه مادرش به بیمارستان امام خمینی که قدیم نام پهلوی داشت رفتند: «پنی‌سیلین آن زمان بصورت محلول بود و کنار یخ نگهداری می‌شد و تزریق آن در دو مرکز صورت می‌گرفت یکی بیمارستان رازی و دیگری بیمارستان امام خمینی(ره). به تزریقات‌چی سوزن‌زن می‌گفتند. من جلو در بیمارستان مشغول بازی با گیاه کنگر بودم. آن زمان در محدوده بلوار کشاورز اکنون، خانه نمی‌ساختند و به همین دلیل زمین آنجا شنی بود و می‌گفتند به درد خانه آجری نمی‌خورد ولی بعدها زمانی که توسعه تهران با پر شدن خندق شمال شکل گرفت ساختمان‌سازی در این منطقه شروع شد.»
حدادی اضافه می‌کند: «سریال «روزگار قریب» اثر فاخر کیانوش عیاری که با حمایت دکتر علی‌اکبر ولایتی ساخته شد روایتگر زندگینامه این پزشک پرتلاش و مردمی است. ولایتی دوران رزیدنتی خود را در همین مرکز طبی کودکان گذراند.» این مجموعه تلویزیونی نخستین بار از پاییز ۱۳۸۶ به مدت یک سال از شبکه 3 سیما به نمایش درآمد. این سریال از سال ۱۲۹۵ همزمان با شروع تحصیلات ابتدایی تا مرگ قریب در سال ۱۳۵۳ را روایت می‌کند که با وقایع آن زمان مانند کودتای رضاخان، قحطی تهران در زمان جنگ جهانی دوم و حضور متفقین در ایران همزمان است.
به گفته حدادی، کلنگ این مجموعه که بزرگ‌ترین مرکز درمانی در خاورمیانه به‌شمار می‌رفت در زمان پهلوی اول زده شد. سال ۱۳۱۵ مجموعه بیمارستانی شامل بیمارستان امام خمینی، انستیتو کنسر ایران، بیمارستان ولیعصر، مجتمع آموزشی و مرکز اورژانس، در زمینی به مساحت ۲۳۵ هزار متر مربع، با همکاری معماران آلمانی ساخته شد.
دکتر قریب طی سال‌ها فعالیت‌های علمی، در کنگره‌های بین‌المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش شرکت کرد و عضو چندین مجمع علمی بین‌المللی بود. او اولین تعویض خون را در ایران انجام داد و از بنیان‌گذاران انتقال خون در ایران بود. دکتر محمد قریب در سال ۱۳۵۳ در محل خدمت خود یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان درگذشت.
همشهری آنلاین
