کریستوفر نولان در مصاحبه تازه خودش به این موضوع پرداخته که چراکه شیفتگی زیادی به استفاده از زمان در آثارش دارد.
شیفتگی کریستوفر نولان نسبت به زمان مسئله‌ای است که بسیاری از بینندگان و طرفداران در آثار او مشاهده کردند و در اکثر فیلم‌های او، موضوع داستان به نحوی ربطی به زمان دارد. حالا کریستوفر نولان در مصاحبه تازه خودش به توضیح این شیفتگی پرداخته است.
زمان مسئله‌ای بوده که از زمان فیلم Memento به بعد در فیلم‌های کریستوفر نولان وجود داشته است، فیلمی که به شکلی منحصربه‌فرد روایت شده و داستان را برعکس بازگو کرده است. این اثر ترکیبی از گذشته و حال را به صورت نامنظم به تصویر می‌کشد، به طوریکه بیننده را گیج می‌کند.
کریستوفر نولان درباره اینکه چرا از مسئله زمان در فیلم‌های خودش به دفعات مختلف استفاده می‌کند، گفته: این سوالی است که بسیار از من پرسیده شده و از من سوال کردند که چرا این قدر به زمان علاقه دارم. پاسخ من این است که ما همیشه در آن زندگی می‌کنیم. شاید چیز برجسته‌ای نباشد، اما حقیقت دارد. این اساسی‌ترین بخش از تجربه انسانی ما است و نحوه‌ای که ما جهان را درک می‌کنیم توسط زمان تعریف می‌شود.
سینما زمینه بسیار خوبی برای بررسی این موضوع است. چند سال پیش مطلبی برای مجله Wired نوشتم. ما در مورد زمان و رابطه آن با سینما صحبت کردیم. من گفتم که اگر در یک غرفه پروجکشن به هنگام پخش یک فیلم حضور داشته باشید، گاهی اوقات فیلم شروع به بیرون آمدن از قرقره می‌کند و روی زمین می‌افتد. این یک نمایش هیجان‌انگیز و دراماتیک از زمان و جریان زمان است. این وحشتناک است. به خصوص اگر مربوط به فیلم آی‌مکس باشد.
یک فیلم آی‌مکس سه ساعته حدود ۱۱ مایل طول دارد و این مقدار بسیار زیادی است. بنابراین، فکر می‌کنم که مکانیسم زمان و روشی که زبان مرسوم فیلم زمان را به تصویر می‌کشد، بسیار پیچیده است. فیلم‌هایی که من می‌سازم نیز خام‌تر هستند. این فیلم‌ها در واقع مکانیسم زمان را به تصویر می‌کشند و توجهات را به آن جلب می‌کنند. فکر می‌کنم که در رابطه میان زمان و فیلم، دوربین یک ماشین زمان است و زمان را دستکاری می‌کند. هیچ کس قبل از به وجود آمدن دوربین، چیزی را بالعکس یا به صورت اسلوموشن یا حتی با حرکت سریع ندیده است.
گیفما
