نصر: «گالری استاد میرعلی تبریزی» با مدیریت «کبری رادپور» از هنرمندان شهرمان با ساختاری تازه، کاربرد گالری را بالا برده که برای علاقمندان هیجان بازدید از آثار متنوع هنرمندان را بالا ببرد.
به گزارش نصر، این هفته، «هانیه ستار پور» هنرمند تحصیل کرده در رشته معماری که نزدیک هفت سال است در مسیر هنر های تجسمی قرار گرفته، آثار کالیگرافی متنوع خود را به نمایش گذاشته بود.
وی این هنر را با طراحی آغاز کرده و پس از آن تکنیک هایی چون پاستل را نزد استاد راد پور آموزش دیده است. آموزش
خط معلا را با استاد ملکوتی آموخته و در نهایت، آثار متنوع کالیگرافی را در ترکیب تکنیک های مختلف نقاشی و خط، به صورت خود آموخته با تمرین و تلاش خلق کرده است. او در خصوص آثار نمایشگاه خود می گوید: در اینجا بیش از ۲۰ اثر که در طول پنج ماه پرداخته شده اند، به نمایش گذاشته شدند که با متریال متنوع مثل بوم، کاغذ دیواری و … و با استفاده از مرکب و رنگ اکرلیک کار شده اند. بیشتر مد نظر داشتم که آثار با سلیقه عموم مخاطبین سازگار باشد تا از بازدید لذت ببرند.
خط معلا را با استاد ملکوتی آموخته و در نهایت، آثار متنوع کالیگرافی را در ترکیب تکنیک های مختلف نقاشی و خط، به صورت خود آموخته با تمرین و تلاش خلق کرده است. او در خصوص آثار نمایشگاه خود می گوید: در اینجا بیش از ۲۰ اثر که در طول پنج ماه پرداخته شده اند، به نمایش گذاشته شدند که با متریال متنوع مثل بوم، کاغذ دیواری و … و با استفاده از مرکب و رنگ اکرلیک کار شده اند. بیشتر مد نظر داشتم که آثار با سلیقه عموم مخاطبین سازگار باشد تا از بازدید لذت ببرند.
حس هنری در لحظه موج می گیرد و آثار از همین احساسات الهام گرفته می شوند. ستار پور می گوید: با علم رنگ شناسی و توجه به زیبایی شناسی کار، از آیات قرآنی یا اشعاری که حال لحظه ام را می رسانند، بهره می گیرم و خلق اثر اتفاق می افتند.
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل
مطیع نفس شیطانی چه حاصل
این اثر کالیگرافی مورد علاقه هنرمند بود که بر روی بوم و در آمیختگی رنگ ها، با رنگ سفید نوشته شده بود و نام آتشین شیطان را با رنگ سرخ برجسته کرده بود تا چشم مخاطب را به مفهوم جلب کند.
وی علاقه مردم را به حوزه کالیگرافی بسیار زیاد می خواند: مردم چنان به این هنر علاقه نشان می دهند که در حین بازدید، بیش از اینکه به فکر خرید آثار باشند، تمایل به یادگیری هنر دارند.
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل
مطیع نفس شیطانی چه حاصل
این اثر کالیگرافی مورد علاقه هنرمند بود که بر روی بوم و در آمیختگی رنگ ها، با رنگ سفید نوشته شده بود و نام آتشین شیطان را با رنگ سرخ برجسته کرده بود تا چشم مخاطب را به مفهوم جلب کند.
وی علاقه مردم را به حوزه کالیگرافی بسیار زیاد می خواند: مردم چنان به این هنر علاقه نشان می دهند که در حین بازدید، بیش از اینکه به فکر خرید آثار باشند، تمایل به یادگیری هنر دارند.
در گالری شماره دو، «فاطمه حامد پیشقدم» هنرمند جوان دانشجوی ارشد رشته نقاشی ایرانی، در اولین نمایشگاه انفرادی خود آثار نقاشی های مطالعاتی خود را به نمایش گذاشته بود. وی در این خصوص تشریح کرد:
این آثار به شکل مطالعاتی هستند که هدف خاصی را دنبال نمی کنند. خلق این آثار بر خلاف آنچه به نظر می آید سرعتی نیست. جزئیات مورد توجه است و هنرمند بیشتر به مدل نگاه می کند تا به کاغذ. متریال مورد استفاده در این آثار، راپید است.
ایده برگزاری این نمایشگاه ریشه در مطالعه آثار طراحی محیطی دیوید هاکنی، هنرمند بریتانیایی دارد. این هنرمند خوش ذوق در دوران کرونا، اجبار حضور در محیط خانه را به فرصتی برای پرداختن به این گونه خلق اثر تبدیل کرده است و پس از حذف شدن نقاشی بانوان از میان آثارش، ۲۲ اثر را در این گالری به نمایش گذاشته است.
به عنوان هنرمندی که در آغاز مسیرش قرار گرفته، نظر وی را در خصوص سیر هنری تبریز پرسیدیم و وی با اشاره به مهم ترین معضل این مسیر، گفت که سیر جامعه هنری در تبریز را امیدوارانه نمی بیند: من و امثال من، امیدی به فروش آثار در این شهر نداریم. این ناامیدی از اینجا نشات می گیرد که رشته نقاشی در دانشگاه تبریز و دانشگاه هنر تبریز وجود ندارد! وقتی در یک شهر، این رشته نادیده گرفته شده است، چطور می توان انتظار داشت، مردم با آن آشنا شده باشند و از نقاش حمایت کنند!!
وی همچنین به کمبود گالری ها در شهر اشاره کرد که سختی برگزاری یک نمایشگاه در این دیار را نشان می دهد و وی در این میان، گالری های مرده ای را مطرح کرد که در ناامیدی عدم فروش آثار هنرمندان، از رسالت خود دست کشیده اند.
این آثار به شکل مطالعاتی هستند که هدف خاصی را دنبال نمی کنند. خلق این آثار بر خلاف آنچه به نظر می آید سرعتی نیست. جزئیات مورد توجه است و هنرمند بیشتر به مدل نگاه می کند تا به کاغذ. متریال مورد استفاده در این آثار، راپید است.
ایده برگزاری این نمایشگاه ریشه در مطالعه آثار طراحی محیطی دیوید هاکنی، هنرمند بریتانیایی دارد. این هنرمند خوش ذوق در دوران کرونا، اجبار حضور در محیط خانه را به فرصتی برای پرداختن به این گونه خلق اثر تبدیل کرده است و پس از حذف شدن نقاشی بانوان از میان آثارش، ۲۲ اثر را در این گالری به نمایش گذاشته است.
به عنوان هنرمندی که در آغاز مسیرش قرار گرفته، نظر وی را در خصوص سیر هنری تبریز پرسیدیم و وی با اشاره به مهم ترین معضل این مسیر، گفت که سیر جامعه هنری در تبریز را امیدوارانه نمی بیند: من و امثال من، امیدی به فروش آثار در این شهر نداریم. این ناامیدی از اینجا نشات می گیرد که رشته نقاشی در دانشگاه تبریز و دانشگاه هنر تبریز وجود ندارد! وقتی در یک شهر، این رشته نادیده گرفته شده است، چطور می توان انتظار داشت، مردم با آن آشنا شده باشند و از نقاش حمایت کنند!!
وی همچنین به کمبود گالری ها در شهر اشاره کرد که سختی برگزاری یک نمایشگاه در این دیار را نشان می دهد و وی در این میان، گالری های مرده ای را مطرح کرد که در ناامیدی عدم فروش آثار هنرمندان، از رسالت خود دست کشیده اند.
وی افزود: مهم ترین راه پیشرفت برای هنرمندان تبریز را ارتباط یافتن با هنرمندان جهان و درگیری در فضای هنر دنیا می دانم وگرنه دچار انزوا خواهیم شد.
پیشقدم از اهداف آتی خود گفت: هدفم این است که در این راه استمرار داشته باشم و در مسیر پیدا کردن زبان هنری در آثار خودم، همچنان پیش می روم.
گفتنی است در پایان مصاحبه ها، هر دو هنرمند از نبود حمایت ها و سخت گیری بسیار زیاد در فضای هنری تبریز گلایه مند بودند.
پیشقدم از اهداف آتی خود گفت: هدفم این است که در این راه استمرار داشته باشم و در مسیر پیدا کردن زبان هنری در آثار خودم، همچنان پیش می روم.
گفتنی است در پایان مصاحبه ها، هر دو هنرمند از نبود حمایت ها و سخت گیری بسیار زیاد در فضای هنری تبریز گلایه مند بودند.
