این روز‌ها که سینمای ایران در قرق فیلم‌های کمدی است و آثاری تقریباً مشابه هم با شوخی‌های کلامی و استفاده از تکه کلام‌های ترندشده در فضای مجازی به فروش‌های چند صد میلیاردی رسیده‌اند، انتخاب تماشای یک فیلم که برای همه اعضای خانواده مناسب باشد و همه بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند به کار سختی تبدیل شده است. اگرچه هنوز هم سبد فرهنگی سینما از این مدل آثار خالی نیست و در حال حاضر نیز فیلم‌هایی که این ویژگی را داشته باشند روی پرده قرار دارند.
فیلم سینمایی «باغ کیانوش» به کارگردانی رضا کشاورز و تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد یکی از این مدل آثار است. فیلمی برای کودک و نوجوان با تلفیقی از بازیگران باتجربه مثل شهرام حقیقت دوست، عباس جمشیدی‌فر، علیرضا آرا، مجید پتکی و نوجوان‌هایی که بار اصلی درام داستان را به دوش می‌کشند.
در همین ارتباط، «سعیده نیک‌اختر» منتقد سینما در یادداشتی اختصاصی برای آنا، در رابطه با فیلم «باغ کیانوش» نوشت:
فیلم رضا کشاورز فیلم خوبی است، آن هم در شرایطی که مدت زمان زیادی بود یک اثر مناسب برای کودکان و نوجوانان نداشتیم. «باغ کیانوش» فاکتور‌های زیادی برای جذابیت دارد، مثل داستان واقعی و اقتباسی آن که مربوط به اتفاقاتی است که در دوران جنگ تحمیلی در روستا‌های همدان رخ داده و ما دهه شصتی‌ها وقایع رخ داده در فیلم را باور می‌کنیم.
ویژگی مهم دیگر این فیلم این است که «برای» کودکان و نوجوانان نسل امروز ساخته شده است، نسلی که در سینما کمتر به آنها توجه می‌شود. البته علت این مسئله هنوز آسیب‌شناسی نشده، اما شاید به این هم بستگی دارد که کارگردان‌هایی که امروز در سینمای ایران کار می‌کنند، رده سنی بالایی دارند. فیلمساز‌هایی هم که بعد از انقلاب با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کار می‌کردند، یا فوت کردند (مثل مرحوم کیارستمی) یا سن‌شان به قدری بالاست که اصلاً حوصله کار کردن در این حوزه را ندارند و نمی‌توانند دغدغه امروز بچه‌ها را بفهمند.
آدم‌ها معمولاً دغدغه‌هایشان را می‌سازند، اصولاً مرسوم است که می‌گویند اگر می‌خواهی کارگردان خوبی شوی باید دغدغه‌هایت را بسازی. در این شرایط کارگردان‌های کمی هستند که نگاه‌شان را به سمت دغدغه‌های نسل کودک و نوجوانان ببرند و این شکاف نسلی به وجود آمده، باعث شده دغدغه‌های نوجوانان و مشکلات آنها به تصویر کشیده نشود. این روز‌ها مسائلی مثل تغییر فرهنگ، سبک زندگی جدید، دنیای دیجیتال و هوش مصنوعی در کودکان نوجوانان روی بورس است، اما این مسائل چقدر در فیلم‌های ما وجود داشته است؟ در طول سال‌های اخیر چند فیلم خوب با موضوع دغدغه نوجوانان ساخته شده؟ اگرچه فیلم درباره بزرگسالانی داشتیم که دغدغه فرزندانشان را داشتند، اما جای فیلم‌هایی در مورد خلق و خو و خصلت‌های نوجوانان امروز در ویترین سینمای ایران خالی است.
