فلسفه و سبک مبارزه بروس لی به عنوان مشهورترین رزمی کار جهان، در طول سال‌ها به میلیون‌ها نفر الهام بخشید و انگیزه داد. اعتقاد او به برتری هنرهای رزمی سبک ترکیبی بر سبک‌های خاص، همان فلسفۀ بنیادی است که در MMA مدرن نیز وجود دارد.
بروس لی (1940 – 1973) در سال 1954 به مطالعه هنرهای رزمی، به ویژه وینگ چون، زیر نظر استاد ییپ من پرداخت. او اگرچه در آمریکا متولد شد، اما در هنگ کنگ بزرگ شد، جایی که بازیگری را دنبال کرد، و در رقص هم توانست شهرتی برای خود کسب کند. شاید شگفت‌انگیز باشد که «کارنامه» مبارزات رقابتی او فقط شامل سه مبارزۀ مستند شده است.
در سال 1958، او برنده یک مسابقه بوکس بین مدرسه‌ای شد و قهرمان سه دوره آن رقابت‌ها یعنی گری المز را به راحتی شکست داد. او پس از مهاجرت به آمریکا، با دارندۀ کمربند سیاه کاراته ژاپنی یعنی یویچی ناکاچی روبه‌رو شد و او را در کمتر از 11 ثانیه شکست داد. آخرین مسابقه رقابتی بروس لی او را در برابر حریف قدرتمندتر، استاد کونگ فو، وونگ جک من قرار داد. در حالی که لی پیروز ظاهر شد، اما حریفش او را به شدت خسته کرد. لی آشکارا اعتراف کرد که در این مبارزه از عملکرد خود بسیار ناامید شده است.
میراث بروس لی بیشتر مربوط به فلسفه و مهارت او به عنوان یک رزمی کار متمرکز است تا مبارزات حرفه‌ای او. سهم عمده و ماندگار او در هنرهای رزمی خلق سبک Jeet Kune Do (JKD) بود.
معروف است که لی کاملا مخالف «سبک‌های» قاعده‌مند و سفت و سخت هنرهای رزمی مانند بوکس، کاراته و جودو بود. درعوض، او مدافع این بود که یک رزمی کار واقعی باید آنچه مفید است را جذب کند و آنچه را که مفید نیست کنار بگذارد. جیتکاندو نه به عنوان یک سبک، بلکه به عنوان یک فلسفه است که بر اصول اصلی مانند مستقیم بودن، جلوگیری، سادگی و صرفه‌جویی در حرکت تأکید دارد.
رویکردی که زیربنای هنرهای رزمی مدرن را شکل می‌دهد نیز دقیقا همین تاکید لی بر ترکیبی بودن را تکرار می‌کند. در حالی که مبارزان MMA معاصر معمولاً در یک سبک تخصص دارند، اما این ورزش به مهارت در همه زمینه‌ها نیاز دارد. اگر می‌خواهید چالش‌های پیچیده‌ای را که توسط حریفان ماهر ایجاد می‌شوند رمزگشایی کنید، مهارت‌های مبارزه با سبک ترکیبی ضروری است.
پس از ورود به آمریکا در سال 1959، بروس لی در دانشگاه واشنگتن در رشته فلسفه تحصیل کرد. او متعاقباً مدارس هنرهای رزمی را در سیاتل و کالیفرنیا تأسیس کرد. او به عنوان ستاره اصلی در فیلم‌هایی مانند «مشت خشم» (1972)، «بازی مرگ» (1972) و «اژدها وارد می‌شود» (1973) الهام بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان شد.
بروس لی فراتر از نشان دادن مهارت در هنرهای رزمی در فیلم‌هایش، به عنوان یک متفکر عمیق نیز ظاهر شد. او ماهیت هنرهای رزمی را به آب تشبیه کرد و اظهار داشت که آب «می‌تواند جاری شود یا سقوط کند». لی از ذهنیت «بی‌شکلی» حمایت می‌کرد و از دنباله‌روانش می‌خواست که «ذهن خود را خالی کنند، و مثل آب بی‌شکل باشند».
در نتیجه، نسل‌های مختلفی از رزمی‌کاران به دنبال تقلید از او بوده‌اند. در طول تکامل هنرهای رزمی ترکیبی، مبارزان تأثیرگذاری مانند اندرسون سیلوا و کانر مک گرگور به تأثیر بروس لی بر هنر خود اذعان کرده‌اند.
سبک جیت‌کان‌دوی بروس لی حداقل دو دهه قبل از MMA مدرن شکل گرفت. با این حال، می‌توان ریشه‌های هنرهای رزمی ترکیبی را خیلی عقب‌تر از این‌ها برد و آن را به یونان باستان بازگرداند، جایی که ورزش موسوم به پانکراسیون در قرن ششم قبل از میلاد، ترکیب بوکس و کشتی را به بازی‌های المپیکی آورده بود.
در دورۀ معاصر نیز در دهه 1920، سامبوی روسی ترکیبی از جودو، بوکس، و کشتی به سبک محلی را در یک سیستم رزمی برای ارتش سرخ شوروی ترکیب کرد. در سال 1938، سامبوی ورزشی (بوربا سامبو) به عنوان یک ورزش رقابتی شناخته شد؛ این ورزش تا به امروز در جمهوری‌های شوروی سابق محبوب است.
بروس‌لی در سراسر جهان به نمادی از حداکثر هماهنگی ذهن و بدن در مبارزه تبدیل شده است
از دهه 1950 به بعد، خانواده گریسی، بنیانگذاران جیو جیتسوی برزیلی، پیشگام سنت ورزشی موسوم به واله تودو بودند. این سبک مبارزه به عنوان سکویی برای نمایش قدرت جیو جیتسوی آنها در برابر سایر رشته‌های رزمی عمل کرد.
درست است که سامبو و واله تودو نقش مهمی در شکل دادن به MMA مدرن ایفا کردند اما با این حال، سبک خاص بروس لی به عنوان یک هنرمند رزمی است که بیشترین تاثیر را در شکل‌گیری فلسفۀ هنرهای رزمی ترکیبی داشته است. به گفته دانا وایت، رئیس یو‌اف‌سی (مسابقات قهرمانی مبارزات شدید)، پدر واقعی MMA بروس لی است. وایت با استناد به گفته لی مبنی بر اینکه «سبک عالی بدون سبک است» ادعا کرده است که برتری در دنیای MMA به معنای گرفتن «چیزهای خوب از هر رشته است؛ شما از آنچه به درد می‌خورد استفاده می‌کنید و بقیه را دور می‌اندازید».
آموزه‌های بروس لی، فیلم‌های او و شخصیت نمادین او تأثیری ماندگار بر چشم‌انداز هنرهای رزمی مختلط گذاشته است. فلسفه مبارزه او عمیقاً بر بزرگترین ذهن‌های این ورزش تأثیر گذاشته است.
فرادید
