در فرهنگ کهن کشورهای آسیایی، مراسم، جشن ها و سنت هایی دیده می شود که در عین خاص و جالب بودن، ممکن است بسیار عجیب هم به نظر برسند. به عنوان مثال در باورهای بودایی کشور تایلند، سر انسان باارزش ترین عضو بدن، و پاها کم ارزش ترین اند و به همین دلیل تماس با سر یک فرد، به منزله اهانت و تهاجم تلقی می شود. بنابراین در این کشور هیچ کس حق ندارد به سر کسی دست بزند و تلاش کند به آن نزدیک شود.

اما این تنها رسم عجیب در این کشور نیست؛ بسیاری سُنَن دیگر هم در این سرزمین وجود دارند که قصد داریم این بار شما را با یکی از جشن های عجیب آشنا کنیم. با شنیدن نام جشن شاید به فکر یک مهمانی تمام و عیار بیفتید که در نهایت شکوه برگزار می شود که البته تصور کاملا درستی است اما فکرش را هم نمی کنید که این جشن پر هزینه و باشکوه برای موجوداتی غیر از انسان ها ترتیب داده شود.

این جشن یکی از رایج ترین جشن ها در ناحیه مرکزی تایلند است که با عنوان جشن میمون ها شناخته می شود و  شهر لوپبوری (Lopburi) هر سال حدود سه هزار میمون را میزبانی می کند. در این جشنِ سخاوتمندانه میمون ها در خوشی بی حد و مرزی غوطه ور می شوند و همه در تلاش اند تا به این موجودات خوش بگذرد. حالا سوال اصلی اینجاست که با وجود وضعیت نامناسب اقتصادی مردم تایلند علت این هزینه ی گزاف برای میمون ها چیست؟

چرا جشن میمون ها برگزار می شود؟

– با شرکت در این جشن می توانید میمون های بسیاری را ببینید و تعامل نزدیک با آنها را تجربه کنید و طعم هیجان و خنده را بچشید.

– این یکی از عجیب ترین جشن هایی است که در سراسر دنیا برگزار می شود پس تجربه ی متفاوتی را برای شما رقم خواهد زد.

بزم و مجلسی با شکوه برای میمون ها

اگر در آخرین یکشنبه ماه نوامبر گذارتان به  استان مرکزی تایلند در لوپبوری در ۱۵۰ کیلومتری شمال شرق بانکوک بیافتد با یکی از عجیب ترین صحنه های زندگیتان مواجه خواهید شد که شما را شگفت زده خواهد کرد. در این روز، جشن میمون ها و به عبارتی دیگر وحشی ترین ضیافت دنیا به افتخار میمون های ماکاک برگزار می شود. ماکاک (Macaque) نوعی بوزینه با دم نسبتا کوتاه تر می باشد که  ۲۳ گونه مختلف از آن در دو دسته گیاه خوار و خرچنگ خوار (Crab-eating) در جهان وجود دارد. گونه های خرچنگ خوار آن در لوپبوری به وفور یافت می شوند و تعامل مسالمت آمیزی با انسان دارند اما به هنگام برخورد با آن ها، می بایست مراقب وسایل تان باشید، چرا که با جیب برهای ماهری سروکار دارید اما این موجودات با مزه، با وجود این گرایش های جیب برانه و رفتارهای تندشان، با فرهنگ جامعه محلی تایلند، به خوبی آمیخته شده اند.

حالا مردم این شهر تمام توان خود را به کار می گیرند تا بهترین مهمانی را برای این موجودات به راه بیاندازند. ضیافتی تمام عیار که هر آنچه که میمون ها بخواهند در آن وجود دارد و هر چیزی را که دلشان بخواهد، برایشان فراهم می شود. ۲ تُن از انواع خوراکی ها با زیبایی و ظرافت برای آنها چیده می شود و در تمام روز هیچ کس حق اعتراض به این میمون ها را ندارد.

شناخت جشن میمون ها در تایلند | از گذشته تا امروز

میمون ها در لوپبوری بسیار اهمیت دارند و نقش نماد این استان را ایفا می کنند به طوریکه در جای جای آن، تندیس میمون های عظیم الجثه بر روی سکوهایی به چشم می خورد. از طرفی، هنگامی که به لوپبوری می رسید دائما میمون هایی را مشاهده خواهید کرد که در حال پرسه زدن در خیابانند و اگر شما مراقب نباشید آن ها کیف تان را از دست تان می ربایند یا چیزهایی از کوله پشتی تان خواهند دزدید. آنچه موجب تعجب شما خواهد شد این است که مردم بومی، به صورت کاملا مسالمت آمیز با این مسئله برخورد می کنند و میمون ها و انسان ها، گویی که جنگل و شهر را تلفیق کرده باشند، در کنار هم زندگی می کنند.

ایده برپایی جشن میمون توسط فردی بومی که یونگ یوث کیتاوانانوسنت ( Yong Yuth Kitawananusont ) نامیده می شد و صاحب مسافرخانه لوپبوری ( Lopburi ) است، شکل گرفت. در مقابل مسافرخانه وی، یک مجسمه میمون بزرگ وجود دارد و او از آن به عنوان نماد این شهر در طی سالیان متوالی استفاده کرده است. وی که یکی از فعالان صنعت گردشگری بود به لطف مجسمه اش توانست تجارت موفقی راه اندازی کند. او این موفقیت را به میمون ها نسبت داد و در یکی از سال ها تصمیم گرفت تا بوفه ای را برای آن ها ایجاد کند. بنابراین اولین جشن میمون ها در سال ۱۹۸۹ میلادی برگزار شد و پس از آن این جشن به شکل مراسمی سالیانه و پراهمیت در آمد.

از آنجا که فوت پادشاه تایلند در سال ۲۰۱۵ میلادی در ماه اکتبر اتفاق افتاد، در این سال، جشن به صورت متفاوت تری برگزار شد. یونگ یوث کیتاوانانوسنت که مسئولیت برگزاری جشن را به عهده دارد، اعلام کرد که:

امسال ما به خاطر فوت پادشاه مان سوگواریم، بنابراین این جشن را به صورت مناسب تری که همگام با غم از دست رفتن ایشان باشد برگزار می کنیم. ما نمی توانیم امسال به خاطر سوگوار بودنمان، این مراسم را برگزار نکنیم، زیرا که مدت ۲۷ سال متوالی آن را اجرا کرده ایم، بنابراین در سال ۲۸ ام به مناسب ترین روش ممکن آن را برگزار خواهیم کرد. امسال، میمون های بیشتری نسبت به پارسال داریم، بنابراین میوه ها را درون ۳ کامیون بار زده ایم  و در محل های جشن توزیع کرده ایم.

قبل از اجرای ضیافت

برای این جشن تعداد ۳۵ میز مهیا می شود و آنها را با پارچه های قرمز رنگ بخصوصی می پوشانند. این میزها در ۳ مکان مختلف شهر که محل تجمع میمون ها هستند مستقر می گردند؛ این محل ها عبارت اند از:

پرا پرانگ سام یوت (Phra Prang Sam Yot) ، سیتی شراین (City Shrine) و نواحی پایین شهر.

مقدار فراوانی از غذا و میوه مخصوص به شکل های گوناگون و با تزیینات مختلف بر روی میزها قرار می گیرند تا مهمانان این جشن از آنها استفاده کنند اما آنچه که در انتهای جشن اتفاق می افتد بسیار غافلگیر کننده است.

روز جشن در لوپبوری | آغاز جشنی برای میمون ها

اجرای موسیقی و رقص های میمون-انسانی در ساعت ۱۰ صبح آغاز جشن را به همه ی ساکنان شهر اعلام می کند و افراد جوان با لباس هایی شبیه میمون و ماسک های میمونی به پایکوبی مشغول می شوند. هرساله بعد از سخنرانی توسط شهردار لوپبوری، میمون ها به سمت پایین دعوت می شوند تا از غذاها و خوراکی های روی میزها بخورند و این گونه ضیافت باشکوه برای آنان آغاز می گردد. چهار ضیافت در طول روز و در ساعت های ۱۰.۰۰ ، ۱۲.۰۰، ۱۴.۰۰ و ۱۶.۰۰ به افتخار مهمانان این جشن برگزار می شود.

برخی از میمون ها در ابتدا در مقابل چشمان صدها تماشاگر گرد هم آمده، خجالت می کشند و یا حتی می ترسند ولی به طور شگفت آوری رفتار خوبی از خود نشان می دهند و با شرایط کنار می آیند. آن ها از اینکه مقدار فراوانی غذا به صورت رایگان در اختیارشان قرار داده می شود، متعجب اند زیرا که در سایر روزهای سال برای دریافت چنین مقدار غذایی بایستی تلاش بسیاری به خرج دهند!

شاید بد نباشد بدانید که در نخستین سال برگزاری جشن میمون ها نخست وزیر سابق، آقای کوکریت پراموج ( Kukrit Pramoj ) نیز به عنوان مهمان افتخاری در آن حضور داشت.

پایان جشن میمون ها

کسانی که با این جشن آشنایی دارند می دانند که آخرین ساعات جشن هیجان انگیزترین قسمت آن است. در انتهای جشن، میمون ها پس از اینکه به اندازه کافی سیر شدند، ناگهان شروع به رقصیدن روی میزها و پرتاب نوشیدنی ها و پودینگ به سمت یکدیگر کرده و موجب هیاهو و هیجان در فضا می شوند.

هنگامی که میمون ها دست از خوردن کشیدند و مابقی غذاها بر روی زمین ریخته شد، این جانوران دم دراز با پریدن روی شاخه درختی جهت یک چرت شیرین و سنگین، به رفتارهای دیوانه وارشان خاتمه می دهند و پایان جشن را اعلام می کنند.

حالا که میمون های راضی به استراحت می پردازند وقت آن است که میزبانان جشن مشغول به جمع آوری و نظافت محل برگزاری شوند. این جشن معادلات را در ذهن شما بر هم می زند چرا که از روزگاران قدیم حیوانات مختلف دائما به روش های مختلفی به انسان ها خدمت می کرده اند،حالا جای این دو باهم عوض شده و ما را به یاد ضرب المثل “گهی پشت به زین و گهی زین به پشت” می اندازد.

ادیان نیوز