محققان دریافتند بیماران مبتلا به دیابت بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های لثه هستند، زیرا این بیماری مزمن به رگ‌های خونی کوچک آسیب می‌رساند. هم‌چنین گروهی از مبتلایان به دیابت که از سایر بیماری‌های ناشی از آسیب عروق خونی کوچک، از جمله رتینوپاتی دیابتی و نوروپاتی، رنج می‌برند نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری لثه هستند.
طبق شواهد، افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی و نوروپاتی ۵۱ درصد بیشتر در معرض خطر بیماری لثه در سطح متوسط یا شدید قرار دارند.
رتینوپاتی دیابتی، اختلالی است که باعث آسیب به شبکیه می‌شود و می‌تواند منجر به نابینایی شود. نتایج این مطالعات نشان داد احتمال ابتلا به بیماری متوسط یا شدید لثه در افراد مبتلا به این اختلال، ۲۱ درصد بیشتر است.
هم‌چنین افراد در صورت ابتلا به نوروپاتی دیابتی، ۳۶ درصد بیشتر احتمال دارد که به بیماری لثه شدید مبتلا شوند. نوروپاتی دیابتی اختلالی است که اعصاب را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
محققان توضیح می‌دهند اگر بیماری لثه درمان نشود، می‌تواند بافت‌هایی را که دندان‌ها را در جای خود نگه می‌دارند، از بین ببرد و در نهایت منجر به از دست دادن دندان شود. این از دست دادن دندان می‌تواند بر عملکردهای اساسی مانند جویدن، تکلم و در عین حال بر عزت نفس تأثیر بگذارد.
به طور کل، پریودنتیت (یکی از بیماری‌های مربوط به لثه به معنای التهاب لثه) می‌تواند کیفیت زندگی افراد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و منجر به مشکلاتی در تغذیه، ارتباط و تعاملات اجتماعی شود. درک اینکه چه کسانی در معرض خطر بالاتری هستند، مانند افراد مبتلا به عوارض دیابت، برای مداخله زودهنگام و پیشگیری از این اثرات گسترده بسیار مهم است.
ارتباط دیابت با سلامت لثه چیست؟
به گفته محققان، نتایج بررسی‌ها ارتباط واضحی بین آسیب عروق خونی کوچک مرتبط با دیابت و موارد متوسط یا شدید بیماری لثه را نشان می‌دهد. عدم کنترل سطح قند خون بالا می‌تواند منجر به التهاب شود. این التهاب به مرور چشم‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به رتینوپاتی و در نهایت باعث نوروپاتی می‌شود و می‌تواند در ایجاد پریودنتیت (التهاب لثه) شدید نقش داشته باشد.
محققان افزودند که سطوح بالای کلسترول نیز خطر ابتلا به بیماری شدید لثه را افزایش می‌دهد. نقش التهاب به این معنی است که پریودنتیت نه تنها ممکن است به عنوان یک نشانگر برای مشکلات دهان و دندان عمل کند، بلکه می‌تواند به شناسایی افرادی که بار التهابی سیستمیک بالاتری دارند و بیشتر در معرض خطر عوارض میکروواسکولار مرتبط با دیابت هستند، کمک کند.
یافته‌های این پژوهش تأکید می‌کند که دندانپزشکان باید به سلامت دهان و دندان افراد مبتلا به دیابت، به‌ویژه دیابت نوع ۲، توجه جدی داشته باشند.
