احسان جانمی کارگردان نمایش «انگوشتر و چاه» که در ششمین و هفتمین روز چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در تالار چهارسو روی صحنه رفت، درخصوص داستان این نمایش به خبرنگار برنا گفت: اوایل دهه‌ی هفتاد در صحرای جنوب کرمان، مادر و پسری منتظر آمدن پدر خانواده هستند که عمو خبر می‌آورد شوهر یا پدر خانواده کشته شده است. عمو، پسر را برای انتقام‌جویی نزد خودش می‌برد. موقعیت اولیه «انگشتر و چاه» اتفاقات دهه ۷۰ جنوب کرمان است که به صورت تاریخی و واقعی وجود دارد اما من با تخیل خودم و با استفاده از عناصر طبیعی(باد_چاه_خاک) این نمایش را روی صحنه بردم.
این کارگردان ادامه داد: نمایش «انگشتر و چاه» تاکنون اجرای عمومی نداشته و جمعی از بازیگران پیشکسوت و جوان تئاتر اصفهان در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. این نمایش روایتی از آدم‌هایی است که در دل کویر هستند و محرومیت‌هایی دارند اما دلشان بزرگ است.
«جانمی» درباره نحوه اسکان گروهش در تهران توضیح داد: گروه ۲۸ نفره‌ی ما پنجشنبه به تهران رسید و شنبه به اصفهان برگشت. متاسفانه ما فرصت تعامل با بقیه گروه‌ها و دیدن آثار دیگر را نداشتیم. این یازدهمین دوره‌ای است که من در جشنواره تئاتر فجر شرکت می‌کنم و هرسال با مشکلاتی مواجه می‌شوم.
او درباره نحوه حمایت چهل و دومین دوره جشنواره تئاتر فجر بیان کرد: من دبیرهای متفاوتی را طی این سال‌ها دیده‌ام. جشنواره تئاتر فجر هرگز سیاست‌گذاری‌های درستی نداشته است. هر دوره سلیقه دبیر و مدیران قالب است. با این وضعیت گروه‌ها نمی‌توانند وضعیت خودشان را حفظ کنند.
این کارگردان با اشاره به اجرای «انگشتر و چاه» در تالار چهارسو بیان کرد: از سالن چهارسو راضی بودم اما متاسفانه هیچ رابطی بین ما و دبیرخانه وجود نداشت. هر موضوع ابتدایی و ساده‌ای را باید خودمان پیگیری می‌کردیم. برای مثال ما تعدادی مهمان داشتیم اما نمی‌دانستیم آن‌ها را چگونه وارد سالن کنیم. یا بلیت‌ها را چگونه باید به دست مهمانانمان برسانیم. چرا باید بعد از چهل و دو دوره همچنان این مشکلات وجود داشته باشد؟ چرا دبیرها هر سال دیر معرفی می‌شوند؟ به هرحال سوالات بسیاری وجود دارد که پاسخی برایشان نیست.
«احسان جانمی» در پایان گفت: برای مثال من امسال علاوه بر بخش مسابقه در تله تئاتر هم بودم. سال بعد چگونه خواهد بود؟ آیا باز هم بخش تله تئاتر وجود دارد؟ چرا باید بخش فراگیر یا کسانی که معلولیت خاصی دارند را وارد جشنواره کنیم اما هماهنگی درستی نداشته باشیم؟ متاسفانه جشنواره تئاتر فجر بیشتر شعار می‌دهد. سنگ بزرگ علامت نزدن است و باید بدانیم که تمام این معایب و بی‌برنامگی‌ها به جشنواره و هنرهای نمایشی لطمه خواهد زد.
