وی درباره جذابیت این گونه مجموعه ها افزود: جذابیت کار در این پرونده ها و کارها این است که هرچقدر بیننده خودش را نزدیکتر ببیند به روایتی که مطرح می شود و ملموس تر باشد، جذابیت بیشتری برای بیننده دارد و باعث می شود که برنامه سازان این نوع مجموعه ها را بیشتر تولید کنند.

وی در پاسخ به این سوال که کدامیک از این مجموعه ها مثل «کارآگاه علوی» یا «سرنخ» جذابیت بیشتری دارد و کدام شاخه موفق تر بوده است گفت: مجموعه «کاراگاه علوی» برای دوره ای بود که ما داستان هایی طرح می کردیم که داستان های تاریخی است و «سرنخ» رویدادهای روز بود. در این مجموعه ها ما یک قهرمان اول داریم یک کارآگاه داریم و دنبال قهرمان می رویم، در پرونده های کلان تر مثل «گاندو»، «هفت سر اژدها» یا «رخنه»، کارگاه نقش اول نداریم، تیم حضور دارد، یک کار گروهی و یک فرایند را می بینیم ، به ظاهر یک نفر سرتیم هست اما داده ها از چند مسیر مدیریت می شود. 

وی گفت: اما در مجموعه «آقای قاضی»، تیم اطلاعات را جمع کرده اند حالا آوردند برای نتیجه گیری و صدور حکم، اطلاعات جمع شده و آمده روی میز قاضی و قاضی براساس مطالعاتی که کرده برخورد می کند با عواملی که تحت عنوان شاکی دارند پاسخ می دهند به قاضی. در این مجموعه ها داستان ملموستر است و قابل درک برای مخاطب ضمن اینکه جنبه آموزشی هم دارد.

وی افزود: وجه مشترک هر سه گروه قانون و عدالت است و ضرورت اجرای عدالت. تمام مجموعه های پلیسی و جاسوسی، حکم نهایش این است که قانون فراموش نشود تو ذهن مردم. اینکه بپذیریم در یک جامعه قانونی وجود دارد که رسیدگی می کند به موارد، درصد اطمینان به قانون و اجرایی آن را بالا ببریم.

وی در پاسخ به این سوال که از بین این سه گروهی که صحبت کردیم کدامیک بهترین است گفت: مجموعه ای که الان پخش می شود «آقای قاضی» را می پسندم ، «رخنه» هم در مسیر «گاندو» است که یک هیجانی دارد اما پردازش قابل بحث است از منظر بحث های عمومی «آقای قاضی» چون اطلاعات ملموس را به مردم آموزش می دهند پسندیده تر است.

صداوسیما