کارشناس تئاتر و آموزش گفت: هنرنمایش؛پلی میان امروز نوجوانان و فردای جامعه است این هنر نه‌تنها به رشد خلاقیت و اعتمادبه‌نفس نوجوانان کمک می‌کند،بلکه نقش بسزایی در شکل‌گیری هویت اجتماعی و آینده آنان دارد.
تئاتر دانش‌آموزی سال‌ها است به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای آموزشی و تربیتی مورد توجه قرار گرفته است.بسیاری از کارشناسان باور دارند این هنر نه‌تنها به رشد خلاقیت و اعتمادبه‌نفس نوجوانان کمک می‌کند،بلکه نقش بسزایی در شکل‌گیری هویت اجتماعی و آینده آنان دارد.در همین زمینه، کارشناس تئاتر و آموزش،با اشاره به اهمیت این حوزه، ابعاد مختلف آن را تشریح کرد.
علی مرادی بااشاره به ماهیت تئاتر درگفتو گو با پانا عنوان کرد:«تئاتر دانش‌آموزی فراتر از یک فعالیت هنری است.وقتی نوجوانان روی صحنه قرار می‌گیرند،در واقع درحال تمرین زندگی هستند.آن‌ها یاد می‌گیرند چگونه احساسات خود را بیان کنند،چگونه با دیگران ارتباط بگیرند و چگونه با چالش‌های واقعی مواجه شوند.این تجربه‌ها نه‌تنها هنری، بلکه تربیتی و اجتماعی‌اند.»
وی افزود:«یکی از دستاوردهای مهم تئاتر دانش‌آموزی،افزایش اعتمادبه‌نفس است. بسیاری از دانش‌آموزانی که در کلاس‌های عادی حتی جرئت صحبت کردن ندارند،در قالب نمایش و بازیگری می‌توانند خود را ابراز کنند.همین امر موجب می‌شوددر آینده نیز توانایی بیشتری برای سخن گفتن درجمع و پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی داشته باشند.»
این کارشناس با تأکید بر نقش تئاتر در پرورش خلاقیت بیان کرد:«در جریان اجرای یک نمایش،دانش‌آموزان فقط بازیگر نیستند.آن‌ها در طراحی صحنه،موسیقی،لباس و حتی بازنویسی متن هم مشارکت دارند.همین تعامل باعث می‌شود ذهنشان از چارچوب‌های ثابت خارج شود و قدرت تخیلشان رشد یابد.این ویژگی در آینده،چه در عرصه هنر و چه در حوزه‌های علمی و شغلی، به آنان کمک خواهد کرد.»
به گفته مرادی،تئاتر دانش‌آموزی علاوه‌بر جنبه آموزشی،کارکردی اجتماعی نیز دارد.وی بیان کرد:«نوجوانان پرانرژی هستند و اگر این انرژی در مسیر درست هدایت نشود، ممکن است به سمت رفتارهای پرخطر کشیده شوند.تئاتر بستری سالم برای تخلیه احساسات و بیان دغدغه‌هایشان فراهم می‌کند.از سوی دیگر،موضوع بسیاری از نمایش‌ها درباره مسائل اخلاقی،اجتماعی و فرهنگی است و همین موضوع به انتقال پیام‌های مثبت به خود دانش‌آموزان و تماشاگران کمک می‌کند.»
وی با تأکید براهمیت مهارت‌آموزی در تئاتر دانش‌آموزی افزود:«خیلی‌ها تصور می‌کنند تئاتر تنها برای کسانی مفید است که قصد دارند بازیگر شوند.در حالی‌که مهارت‌هایی مثل سخنرانی،کارگروهی،مدیریت زمان،حل مسئله و خلاقیت که در جریان تمرین و اجرا کسب می‌شوند،در هر رشته تحصیلی و هر شغل آینده‌ای کاربرد دارند.همین ویژگی است که تئاتر را به یک ابزار آموزشی منحصر به فرد تبدیل می‌کند.»
این کارشناس تئاتر و آموزش در پایان تأکید کرد:«اگر خانواده‌ها و معلمان نگاه خود را نسبت به تئاتر تغییر دهند و آن را بخشی از فرآیند تربیتی بدانند، نسل آینده از مهارت‌ها و ارزش‌های انسانی بیشتری برخوردار خواهد شد.حمایت والدین،فراهم کردن امکانات توسط مدارس و ایجاد فضای امن برای تجربه کردن،می‌تواند مسیر زندگی دانش‌آموزان را به شکلی مثبت تحت تأثیر قرار دهد.»
وی افزود: «یکی از ویژگی‌های مهم تئاتر، جهانی بودن آن است. حتی اگر زبان نمایشنامه متفاوت باشد، حرکت‌ها، احساسات و ارتباط‌های انسانی درک‌پذیرند. دانش‌آموزان با اجرای نمایش‌هایی از فرهنگ‌های مختلف می‌آموزند که جهان بزرگ‌تر از دایره کوچک روزمرگی آن‌هاست و این آشنایی با فرهنگ‌ها، روحیه تسامح و احترام به تفاوت‌ها را در آن‌ها تقویت می‌کند.»
این کارشناس تئاتر و آموزش با اشاره به تأثیرات روان‌شناختی تئاتر گفت: «بسیاری از نوجوانان دچار اضطراب‌های پنهان هستند؛ از ترس سخن گفتن در جمع گرفته تا نگرانی‌های مربوط به آینده. تئاتر بستری برای رهایی از این اضطراب‌هاست. بازی کردن یک نقش، فرصت تجربه کردن احساسات مختلف در فضایی امن را فراهم می‌کند و همین موضوع در بهبود سلامت روان آنان بسیار مؤثر است.»
مرادی بااشاره به جنبه‌های تربیتی تئاتر دانش‌آموزی بیان کرد:«وقتی دانش‌آموزان در قالب یک گروه نمایشی فعالیت می‌کنند،ناگزیر باید مسئولیت‌های مشخصی برعهده بگیرند.چه بازیگر باشند،چه مسئول صحنه یا نور،هر کدام نقشی دارند که نبودشان بر روند کار تأثیر می‌گذارد.همین موضوع باعث می‌شودحس مسئولیت‌پذیری در آن‌ها تقویت شود و در آینده نیز نسبت به وظایف شخصی و اجتماعی خود جدی‌تر عمل کنند.»
به باور مرادی، تئاتر می‌تواند مکمل نظام آموزشی رسمی باشد.که بیان کرد:«وقتی دانش‌آموز یک نمایش تاریخی یا علمی را روی صحنه می‌برد،در واقع محتوای درسی خود را در قالب هنر تجربه می‌کند.این روش باعث می‌شود یادگیری عمیق‌تر،ماندگارتر و جذاب‌تر شود.به همین دلیل، بسیاری از نظام‌های آموزشی موفق دنیا، تئاتر را بخشی جدایی‌ناپذیر از فرآیند یاددهی–یادگیری می‌دانند.»
وی در بخش دیگری افزود:«گروه‌های نمایشی همیشه نیاز به یک رهبر یا هماهنگ‌کننده دارند.بسیاری از دانش‌آموزان در جریان این فعالیت‌ها استعداد رهبری و مدیریت را در خود کشف می‌کنند.این فرصت‌ها باعث می‌شود نسل آینده مدیرانی مسئول،خلاق و انسانی‌تر داشته باشند.»
به گفته علی مرادی، تئاتر دانش‌آموزی تنها یک فعالیت فرهنگی نیست، بلکه پلی است میان هنر،آموزش و زندگی اجتماعی؛پلی که می‌تواند آینده‌ای خلاق‌تر،بااعتمادبه‌نفس‌تر و مسئولیت‌پذیرتر برای نسل جوان رقم بزند.
