پویان صدقی می‌گوید امروز متاسفانه از فیلم‌ها در سینما استقبالی نمی‌‌شودو فیلم‌ها همه در ضرر هستند و یکی از دلایل این روند، تکراری‌بودن فضای فیلم‌ها است که به خیانت و درام اجتماعی خسته‌کننده می‌پردازند و چیز جدیدی را وارد زندگی نمی‌کنند و جادوی سینما وجود ندارد.

اولین دوره «جوایز وُدیو» با رویکرد «فیلم‌های ژانر» و با هدف شناخت، معرفی و درک بهتر فضای فیلم‌های ژانر، با حمایت پلتفرم تخصصی نمایش آنلاین فیلم کوتاه ودیو و همکاری انجمن سینمای جوانان ایران از تاریخ 6 تا 8 مهر‌ برگزار خواهد شد. تنوع ژانر در سینمای بلند و بدنه ایران، بسیار اندک است ولی «جوایز وُدیو» تلاش می‌کند با نمایش آثاری متفاوت در سینمای کوتاه، جریانی را ایجاد کند. «جوایز ودیو» با رویکرد فیلم‌های ژانر، در قالب فیلم کوتاه به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود و تمامی ژانرهای جنایی، وحشت، علمی تخیلی، کمدی، فانتزی، موزیکال و … ‌یا ژانرهای تلفیقی را در‌برمی‌گیرد. در ادامه با پویان صدقی مدیرعامل «ودیو» و مدیر جوایز فیلم‌های کوتاه ژانر وُدیو به گفت‌وگو نشستیم که مشروح آن را می‌خوانید.

* ایده برگزاری جوایز ژانر فیلم کوتاه چطور شکل گرفت؟

همیشه به مساله ژانر را در کارهایی که داشته و دارم، توجه می‌کنم؛ همچنین در تولیداتی که به عنوان تهیه کننده مشارکت داشتم مانند «کاشوخین»، «زوزه مرد»، «جشن» و حتی «شهربازی» کاوه مظاهری که کمدی سیاه است، همگی ژانر بودند. یک مورد که همیشه من و تیمم را در ودیو اذیت می‌کرد، این بود که فیلم‌ها تکراری شدند و رنگ و لعابی ندارند و نمی‌توانیم بگوییم که در جایی به صورت متمرکز این سبک از فیلم‌ها را دوست داریم و به آنها توجه می‌کنیم، زیرا در جشنواره‌هایی مانند جوایز ایسفا و جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به فیلم‌هایی توجه ویژه دارند که شبیه فیلم‌های سینما بدنه هستند و من شخصاً این را نمی‌پسندم و این اتفاق برایمان خوشایند نیست. چراکه خیلی از فیلمسازان علایق و استعدادهایی دارند که برخلاف این جریان تکراری و حوصله سر بر سینمای بدنه است.

در سینما می‌بینیم که مخاطب هیچ استقبالی نمی‌کند و تقریبا همه فیلم‌ها در ضرر هستند و به نظر من یکی از دلایل این روند، تکراری بودن فضای فیلم‌ها است که به خیانت و درام اجتماعی خسته کننده می‌پردازند و چیز جدیدی را وارد زندگی نمی‌کنند و جادوی سینما وجود ندارد. بنابراین ما یک سال و نیم پیش تصمیم به برگزار کردن این رویداد گرفتیم که به دلایل مختلف نشد.

* جوایز ژانر ودیو آیا به دوره‌های بعدی هم می‌انجامد و اگر پاسخ مثبت است، با چه رویکردی قرار است ادامه پیدا کند؟

ما قرار است که این رویداد را تعمیم بدهیم و بزرگتر کنیم و به برگزاری نسخه بعدی این رویداد در تابستان سال آینده فکر می‌کنیم. این اتفاق به این شکل خواهد بود که حتی سراغ موزیک ویدئوها و تیزرهای تبلیغاتی با رویکرد ژانر خواهیم رفت، چراکه خیلی از استعدادهایی که ما در این حیطه داریم به سمت مدیوم‌های تجاری‌ تر می‌روند که درآمد کسب کنند تا روزگارشان بگذرد و به همین دلیل خیلی از آنها شاید دیگر نتوانند فیلم کوتاه بسازند و در جاهای دیگر در حال ساختن ژانر هستند و آن را گسترش می‌دهند ولی ژانر صرفا این نیست. ما می‌خواهیم مدیوم را گسترش بدهیم یعنی قصد داریم که ژانر را در مدیوم کوتاه و در ابعاد مختلف ببینیم تا چشم آدم‌ها به تماشای چیزهای عجیب و غریب در دنیای دیگر عادت کنند و بتوانیم آن جادو را به تصویر بکشانیم و به جد به آن فکر می‌کنیم. حتی چند ثبت نام داشتیم که ما را به فکر فرو برد تا این چنین کارهایی را بکنیم و در کنار موزیک ویدئو و تیزر تبلیغاتی انیمیشن هم اضافه کنیم و آدمها را ترغیب به ساخت فیلم‌هایی برای همین رویداد کنیم و اینجا جایی است تا کمی جدی‌تر، با شکوه‌تر و بزرگتر این اتفاق را در سال‌های بعد برگزار کنیم.

به این شکل که عرض کردم این رویداد را گسترش خواهیم داد، نه صرفا گسترش از بعد بزرگ شدن سازوکار جشنواره، بلکه دوست داریم که به همین شکل و سبک باشیم و بخش اصلی کار آنلاین باشد و رویدادهای حضوری هم داشته باشیم چه از بعد نمایش و چه از بعد کارگاه.

* هدف از برگزاری چنین رویدادی چیست و فکر می‌کنید چه مزیت‌هایی خواهد داشت؟

هدف از برگزاری این رویداد، دیده شدن استعدادهایی است که در حال سرکوب شدن هستند و این محفل خانه ای است برای کسانی که ژانر را به عنوان علایق و سلیقه خود دنبال می‌کنند و این فضا را پیش می‌برند. من فکر می‌کنم که این رویداد در طول زمان می‌تواند جای خود را بین علاقمندان خود باز کند و برای اینکه ژانر فیلم ساخته شود، باید با تمرکز در این رویداد جلو بیایند و نکته مهم این است که مطمئن هستم تهیه‌کنندگان سریال‌ها و سرمایه‌گذاران به این رویداد توجه خواهند کرد و نمی‌توانند چنین فضایی را نادیده بگیرند. ما در این زمینه تدابیری داریم تا این رویداد در کانون توجه قرار بگیرد.

احتمالا از سال آینده بتوانیم پیچینگ را هم برگزار کنیم که فیلمنامه‌های ژانر به مرحله تولید برسند. امیدوارم با کمک انجمن سینمای جوانان ایران، سازمان‌های دولتی دیگر، ارگان‌های خصوصی، تهیه کنندگان شخصی و موسسات فرهنگی هنری این اتفاق بیفتد و دست به دست هم بدهند تا چندین کار برای چنین رویدادی ساخته بشود. این آرزوی بزرگی نیست و فکر کنم این اتفاق بیفتد و تصورم این است همان‌گونه که یک جشنواره موفق مانند «هشت میلیمتری» که بازیگران فیلم‌ها را می‌سازند و فیلم‌های جذابی هستند و با بودجه‌های زیاد تولید فیلم می‌کنند، برای این رویداد هم توجهی جلب شود تا علاقمندان آثارشان را برای این جشنواره آماده و عرضه کنند.

* آیا با نهادی نیز تعامل داشته‌اید؟

ما با انجمن سینمای جوانان ایران تعامل داشتیم و با همکاری انجمن این رویداد را برگزار می کنیم. در واقع انجمن حمایت رسانه‌ای را برای ما در زمینه روابط عمومی و توزیع اخبار و به رسمیت شناختن کل رویداد انجام داد که کمال تشکر را داریم و در کنار آن در یکسری بخش‌های لوجستیک، سالن اختتامیه را در اختیار ما می‌گذارند و در نهایت یکی از جوایز را از طرف خودشان تقبل کردند؛ در واقع انجمن بیست میلیون تومان برای جایزه اختصاص دادند که من این جایزه را برای فیلم اول این رویداد در نظر گرفتم که حداقل یک نفر خوشحال شود و همه جوایز خرد نباشند. سعی می‌کنیم که با جذب اسپانسر و تامین مالی، جوایز را از سال بعد افزایش بدهیم. در کل می‌توانم بگویم که هدف اصلی ما ارائه جوایز نقدی نبوده بلکه توجه به افرادی بوده که از نظر فنی هیچ اتفاقی برای فیلم‌شان نیفتاده است و دیده نشده‌اند.

* علاوه بر اینکه این جایزه در ساختارسازی و در اولویت قرار گرفتن ژانر در فیلم کوتاه کمک‌کننده خواهد بود، پیش‌بینی‌های دیگری هم دارید؟

به نظر من جایزه «ودیو ژانر» منجر به ساخت فیلم و جدی گرفته شدن بخشی از استعدادهای جوانان می‌شود. علاوه بر این، اتفاق جذاب دیگر این است که ما ژانر را یاد می‌گیریم و می‌شناسیم، زیرا در ثبت نام های انجام شده که ۵۳۶ اثر برای ما ارسال شده است، ۲۰۰ اثر اصلا ژانر نبودند ولی ارسال شده بودند. عده‌ای هم که من توقع داشتم بدانند که ژانر چیست آثارشان را فرستاده بودند که واقعا ژانر نبود. به نظر من رویکرد ژانر باید خیلی جدی تدریس و درباره آن صحبت شود و درباره ادبیات ژانر حرف زده شود؛ اینکه ژانر چیست؟ همانطور که در انجمن سینمای جوانان ایران از زمانی که آقای آذرپندار آمدند، بسیار هوشمندانه این مورد را بُلد کردند و فیلم‌های ژانر توسط افراد مختلف تولید می‌شود که امیدوارم خروجی خوبی داشته باشد، بسیار خوشحال کننده است و این باعث می‌شود نهایتاً در سطح فیلمسازان و فعالان این عرصه آگاهی ایجاد شود که ژانر چیست؛ یک عده که دشمن ژانر هستند و عده ای هم که نسبت به ژانر آگاهی ندارند و فکر می‌کنند هر فیلمی که می سازند ژانر است.

مولفه‌های ژانر تعاریف مختلفی دارد؛ جشنواره‌هایی نظیر فنتژه کانادا که در سرار دنیا برگزار می‌شوند فیلم‌هایی را عرضه می‌کنند که در ابعاد بصری مانند وحشت، فانتزی و کمدی علمی تخیلی هستند. نمی‌گویم که ما در ایران نمی‌توانیم این ژانرها را تولید کنیم، چراکه من چند فیلم دیدم که بسیار سوپرایز شدم و مطمئن هستم که از این دست فیلمسازها زیاد خواهیم دید. مثلا سریالی در نتفیلیکس ساخته شده و فیلمساز ایده آن را بازسازی کرده و درقالب فیلم کوتاه درآورده است و یک ویژوال کانسپت بسیار بسیار جذاب شده است. در همین مدت کلی فیلم ترسناک ساخته شده که در ایران به آن توجهی نشده است با وجود اینکه جایزه بین المللی هم گرفته است. فیلم کمدی هم در ایران ساخته شده که متفاوت از کمدی‌های سخیف سینمای بلند است. کمدی های سیاهی که کلا فضای دیگری دارند و در سینمای بلند ایران نمی‌بینیم و در سینمای کوتاه هم خیلی لطیف به صورت منزوی و سر به زیر به زیست خود ادامه می‌دهند و به آنها توجهی نمی‌شود و به نظرم باعث می‌شود که اینها از حالت نادیده گرفته شدن به حالت تایید که وجود دارند، تبدیل شود.

در واقع اصطلاحا «پارادایم شیفت» است و بر این موضوع تاکید و توجه دارد که عادت بد نهادینه شده به چه علت است؛ در واقع به عادت‌ها و رویکردهایی اشاره دارد که به جای رد کردن‌شان، آن‌ها را در جامعه فیلم کوتاه می‌پذیرند و مطمئن هستم که در بلند مدت همه اینها روی فضای فیلم بلند تاثیر می‌گذارد. تا الان فیلم بلند برای فیلم کوتاه تعیین تکلیف می‌‎کرده ولی از این به بعد باید فیلم کوتاه برای خودش تعیین تکلیف کند.

خبرگزاری پانا