کارگردان تئاتر «اکوئوس» می‌گوید: دراماتورژی من به گونه‌ای طراحی شده است که این مسائل را به زبان و منطق امروز نزدیک کند. با تبدیل ساختار روایی به منطق ارسطویی، سعی کردم قصه محوری را در نمایشنامه تقویت کنم تا برای مخاطب ایرانی که به داستان گویی علاقه‌مند است، جذاب‌تر باشد.
تئاتر «اکوئوس»، نوشته پیتر شافر و به کارگردانی حمید آزادفر، در تماشاخانه استاد نوری، به بررسی عمیق روابط انسانی و چالش‌های اجتماعی معاصر می‌پردازد. این نمایش مفهومی، با تأکید بر اهمیت توجه والدین به جوانان، سعی می‌کند مخاطبان را به تأمل در مسئولیت‌های خود در دنیای مدرن دعوت کند.
حمید آزادفر درباره انتخاب این نمایشنامه برای اجرای عمومی گفت: انتخاب نمایشنامه «اکوئوس» به دلیل اهمیت و تأثیر آن در تاریخ تئاتر مدرن، به ویژه در شرایط اجتماعی کنونی ایران، برایم جذاب بود. این نمایشنامه به موضوعاتی می‌پردازد که هنوز هم برای مخاطب امروز، مرتبط و تأمل برانگیز است.
پس از پنج سال از اولین تصمیم برای کار بر روی این اثر، بالاخره تصمیم گرفتم پروژه را آغاز کنم؛ پروسه‌ای که شامل ترجمه، دراماتورژی مجدد و آماده سازی برای تمرین و انتخاب بازیگران بود و تقریبا یک سال به طول انجامید. وی افزود: داستان «اکوئوس» هنوز هم برای مخاطبان امروزی جذاب است؛ زیرا به موضوعات مهمی مانند کارکرد رسانه، روابط انسانی و ارتباط والدین با فرزندان می‌پردازد.
دراماتورژی من به گونه‌ای طراحی شده است که این مسائل را به زبان و منطق امروز نزدیک کند. با تبدیل ساختار روایی به منطق ارسطویی، سعی کردم قصه محوری را در نمایشنامه تقویت کنم تا برای مخاطب ایرانی که به داستان گویی علاقه‌مند است، جذاب‌تر باشد. احساس می‌کنم این نمایشنامه در شرایط کنونی ایران، به دلیل مباحثش، نیازمند اجراست.
کارگردان کشورمان با بیان اینکه در زمان ترجمه «اکوئوس»، به عمق شخصیت‌ها و فضایی که نمایشنامه در آن روایت می‌شود پی بردم، بیان کرد: با شناختی که از شخصیت ها، مانند آلن و دکتر داشتم، توانستم بحران‌های روان شناختی دکتر را بهتر درک کنم. این درک به من کمک کرد در دورخوانی ها، که نزدیک به سی جلسه به طول انجامید، نمایشنامه را به یک سطح جدید برسانیم. با همکاری بازیگران، توانستیم به درک عمیق تری از شخصیت‌ها و وضعیت آن‌ها دست یابیم.
هم خوانی شرایط و نیاز‌های امروز جوانان
وی ادامه داد: در زمان ترجمه این اثر، سعی کردم به متن اصلی نمایشنامه نویس، وفادار بمانم. ساختار کلی نمایشنامه حفظ شده است، اما در ایده‌های اجرایی و تأکید‌های کارگردانی، تغییراتی را اعمال کردم تا اثر به شکل بهتری با شرایط و نیاز‌های امروز همخوانی داشته باشد. این تغییرات به من کمک کرد که پیام نمایشنامه را به طور مؤثرتری به مخاطب منتقل کنم.
آزادفر از اهمیت توجه والدین و جامعه به جوانان و نوجوانان، به عنوان مهم‌ترین پیام اثرش، نام برد و در ادامه گفت: باید در رفتار و نگرشمان به زندگی امروز دقت کنیم و حواسمان به فرزندانمان باشد. این نکته، مهم‌ترین پیامی است که می‌خواهم به مخاطبان منتقل کنم تا با دیدن نمایش، به این موضوع فکر کنند و درک بهتری از مسئولیت‌های خود داشته باشند.
وی درباره بازخورد‌ها و استقبال مخاطبان نمایش بیان کرد: این نمایش یک اثر مفهومی است و می‌دانم که بر درک مخاطبان تأثیر می‌گذارد. برخی تماشاگران به دلیل پیچیدگی‌های مفهومی نمایش، نیاز به تماشای دوباره آن دارند تا بهتر متوجه شوند چه اتفاقی در حال وقوع است. امیدوارم با گذشت زمان، بازخورد‌های بیشتری از مخاطبان دریافت کنم و بتوانم رویکرد آن‌ها را بهتر درک کنم. تاکنون، خوشبختانه نظرات منفی درخورتوجهی دریافت نکرده‌ام و این برای من دلگرم کننده است.
