این سنجاق‌های شگفت‌انگیز که اکنون در موزه باستان‌شناسی ملی مادرید نگهداری می‌شوند، از جنس برنز با روکش طلا ساخته شده‌اند و ارتفاع هر کدام به حدود ۱۱.۸ سانتی‌متر می‌رسد. خانه‌های طراحی عقاب در این سنجاق‌ها با تکنیک کلویزن (cloisonné) تزئین شده‌اند و شامل شیشه‌های قرمز و سبزآبی و سنگ‌های سفید هستند. همچنین، چشم‌های عقاب‌ها از سنگ‌های قیمتی آبی ساخته شده‌اند. در پشت این سنجاق‌ها، همچنان بخش‌هایی از مکانیزم فنری و قفل آن‌ها باقی مانده‌ است. 

هنر ویزیگوت‌ها؛ از عقاب تا شکوفایی

 در دوره مهاجرت‌ها در اروپا (بین قرن چهارم تا هشتم میلادی)، قدرت امپراتوری روم به تدریج کم‌رنگ شد و گروه‌هایی مانند ویزیگوت‌ها (گوت‌های غربی) به سمت شبه‌جزیره ایبری حرکت کردند. آن‌ها پادشاهی خودشان را در تولدو اسپانیا تأسیس کردند؛ دورانی که هنر و نوشتار در قلمرو ویزیگوت‌ها، خصوصاً در قرن ششم و هفتم، به شکوفایی قابل‌توجهی دست یافت. 

در هنر ویزیگوت‌ها، تصویر عقاب به‌عنوان نماد قدرت و برتری برجسته بود. این سنجاق‌ها غالباً به‌صورت جفت در گور زنان کشف می‌شوند و معمولاً برای ثابت نگه‌داشتن لباس بر روی شانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این آثار تجسمی از جایگاه اجتماعی و نفوذ زنان در جوامع ویزیگوت است. 

قوانین پیشرو و زنان قدرتمند

در اواسط قرن هفتم، یکی از پادشاهان ویزیگوت دستور تدوین «قانون ویزیگوت» را صادر کرد؛ مجموعه‌ای از قوانین که برای آن دوره تاریخی بسیار مترقی محسوب می‌شد. بر اساس این قوانین، زنان اجازه داشتند زمین و عناوین مختلف را به ارث ببرند و حتی درباره ازدواج خود تصمیم‌گیری کنند. با وجود این قوانین، اطلاعات تاریخی درباره زنان قدرتمند ویزیگوت، به‌ویژه همسران پادشاهان، همچنان محدود باقی مانده است. 

رازهای ناگشوده سنجاق‌های عقاب

در حالی که این سنجاق‌ها نشان‌دهنده جایگاه و نفوذ بالای صاحب آن‌ها است، عدم انجام کاوش‌های دقیق در گورستان آلوورا، که حدود یک قرن پیش مورد توجه قرار گرفته بود، موجب شده که هنوز نتوانیم با قطعیت بگوییم آیا این سنجاق‌ها متعلق به یک ملکه ویزیگوت بوده‌اند یا خیر.

 زیرنویس