در متن این کتاب مثال‌های مفیدی از بسیاری از آثار موفق سریالی اخیر مانند سریال‌های (بازی تاج و تخت، هانیبال، گم‌شده، جنگ ستاره‌ای گالاتیکا و…) آورده شده است که همگی اقتباس‌شده از منابع ادبی یا سینمایی بوده‌اند.
خواندن و بررسی این کتاب توسط نویسندگان، برنامه سازان و کارگردانانی که قصد ساخت سریال اقتباسی دارند خالی از لطف نیست، مخصوصا برای ما ایرانیانی که منابعی کم‌نظیر از قصه‌های تعلیمی یا حماسی متنوع در ادبیات کشورمان داریم.
این کتاب می تواند الگویی برای برنامه‌سازی سریالی و تلویزیونی باشد که موفقیت آن از پیش تضمین شده است. برای مثال سازندگان سریالی مانند «سوران» شاید با نگاهی به این کتاب و بررسی مثال‌های به روز و کاربردی آن می توانستند سریالی موفق‌تر به لحاظ کارگردانی و پرکشش‌تر به لحاظ جذب مخاطب بسازند.
یکی از مزیت‌های چشم‌گیر این کتاب این است که به مباحث نظری نمی‌پردازد بلکه نگاهی تجربی و عملگرا یا امپریستی به مقوله اقتباس دارد که حاصل نتایج عملی در تولید برنامه‌های روایتی تلویزیون در قالب انواع سریال‌ها و برحسب مطالعات موردی و خاص به منظور تحلیل ساختارهای این نوع برنامه سازی تلویزیونی در جهت استخراج چند الگو برای مقوله اقتباس تلویزیونی است.
این کتاب پیامد کتاب ارزشمند دیگری از همین مولف و در همین زمینه به نام «به پرده درآوردن متن: دیدگاه‌های انتقادی بر اقتباس برای سینما است که در سال 2013 از شانون ولز- لاسان به چاپ رسید.
این کتاب می‌تواند برای پژوهشگران و دانشجویان رشته‌های سینما، تلویزیون و ادبیات ما مفید باشد؛ این کتاب با مثال‌ها و بررسی هایی که انجام می دهد برای این افراد مانند نقشه راه است به‌خصوص اینکه خود نویسنده استاد دانشگاه بوده و تقریبا تمامی منابعی را که از آن پژوهش صورت گرفته در انتهای هر فصل آورده است و خود همان منابع می‌تواند به دانشجویان در دستیابی ساده به منابع اصلی مطالعاتی این دو زمینه، اقتباس و تلویزیون، کمک کند.
سینما و سینماگران نشان داده‌اند از دیرباز به ادبیات نیاز داشته‌اند و اقتباس ادبی را نوعی هنر روایی تلقی می‌کنند که از طریق آن می‌توان آثار بزرگ ادبیات داستانی را روی پرده سینما به نمایش درآورد. متاسفانه برخی از پژوهشگرانی که اقتباس تلویزیونی را مطالعه کردند آن را به مینی سریال یا سریال‌های کلاسیک محدود کرده‌اند.
اقتباس دامنه وسیعی دارد از بازسازی و باز طراحی گرفته تا قصه‌گویی فرا رسانه‌ای و اقتباس‌های آزاد یا اقتباس‌هایی که محدود به یک اپیزود هستند همگی در دسته اقتباس قرار می‌گیرند.در واقع اقتباس بازیافت و باز تولید یک روایت از پیش نوشته شده است این روشی است که در تلویزیون هم به اندازه سینما رواج یافته است. کتاب «اقتباس برای تلویزیون» در پی اصلاح این رویکرد سهل انگارانه است و از این رهگذر سریال‌هایی مانند «مش»، «بازی تاج و تخت»، «غرور و تعصب» و «کسل» را بررسی کرده‌است.
بر اساس آماری که کریستین تامسون در سال (۲۰۰۳ )درباره اقتباس‌های تلویزیون از سینما از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸ ذکر کرده است،در کل ۷۱ سریال مورد اقتباس واقع شده‌اند. اما در زمان نگارش کتاب «اقتباس برای تلویزیون» که یک دهه بعد انجام شده است، این تعداد به ۸۱ سریال تلویزیونی بر اساس نمایشنامه، ۱۷۷ سریال بر اساس فیلم، ۳۴۷ سریال بر اساس کتاب‌های کمیک و ۱۰۴۴سریال اقتباس شده از رمان رسیده است.
این نشان دهنده این است که پدیده اقتباس که قبلاً هم در تلویزیون حائز اهمیت بوده اکنون به طور فزاینده‌ای رشد یافته است.طی آمار بالا می‌توان فهمید که بیشترین میزان اقتباس از روی رمان انجام شده است. به نظر می‌رسد برنامه سازان واهالی تلویزیون آمریکا دریافته‌اند که اقتباس از روی رمان‌های پرفروش و یک فرمول آماده به مراتب بهتر و کم ریسک‌تر از ساخت سریال‌های اورجینال است. این فرمولی است که اگر دست‌اندرکاران و برنامه‌سازان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز به آن توجه کنند شاید بتوانند مخاطب فراری از تلویزیون را دوباره به پای تلویزیون بازگردانند.
در گام بعدی نویسنده تعریفی از تلویزیون با کیفیت ارائه می‌دهد که در آن تاکید ویژه‌ای دارد بر اینکه برنامه‌ساز خلاق را مولف برنامه‌های جدیدی است که از کیفیت بالایی برخوردارند.توجه شود که خلاقیت، کیفیت بالا و برنامه‌های جدید در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. چیزی که متاسفانه امروز در تلویزیون ایران بسیار کم دیده می‌شود.
در گزینه خلاقیت باید گفت اکثر برنامه‌های تلویزیون ایران تکراری، ساده انگارانه، بدون چالش و بدون جذابیت است.گاه گداری شخصیت‌هایی مانند رامبد جوان، مهران مدیری یا دیگرانی می‌آیند و برنامه‌هایی خاص تولید می‌کنند و می‌روند. درباره برنامه‌های جدید و با کیفیت باید گفت آنچه امروز در تلویزیون و رسانه ملی ایران می‌بینیم هیچ مناسبتی با آنچه که در دهه‌های درخشان قبل می‌دیدیم ندارد. ردی از سریال‌های عظیمی چون یوسف پیامبر، مختارنامه، مردان آنجلوس، پهلوانان نمی‌میرند، شب دهم و غیره جز تکراری در شبکه آی فیلم نیست.
به نظر می‌رسد در مقوله اقتباس کسی چون مرحوم فرج الله سلحشور فرمول اقتباس از روی وقایع بزرگ تاریخی داستان‌های دینی و قرآنی را به خوبی بلد بود. آیا امروز عدم وجود چنین کسانی باعث شده سطح کیفی برنامه‌های ما به میزان بسیار زیادی افول پیدا کند؟یا قصه بر سر کپی کاری و عدم وجود سواد رسانه‌ای دست‌اندرکاران و مدیریت‌های غلط و تخصیص بودجه نامناسب است. شاید هم مسئولین تلویزیون ما خودشان هم دیگر تلویزیون نمی‌بینند و در نگاهی خوشبینانه اوقات فراغت‌شان از سریال‌های شبکه خانگی ارتزاق می‌کند.هرچه هست گناه نوجوانان و جوانان امروزی و حتی خانواده‌های آنها که به لحاظ مالی با توجه به گرانی همه چیز و از جمله بلیط سینما رفتن به سینما برایشان سخت است چیست؟
چطور می‌خواهیم جوان ما جذب شبکه‌های ماهواره‌ای فضای مجازی فیلم‌های زیرزمینی و غیره نشود چه قضایی برای سیر شدن روحش در نظر گرفته‌ایم.چرا توقع داریم گوشی را زمین بگذارد و به صفحه تلویزیونی نگاه کند که حتی شنیدن صدایش هم کافی است؟آیا نباید برنامه سازان ما تفکر بیشتری کنند؟ آیا اقتباس از آثار ادبی غنی ایران نمی‌تواند خوراک مناسبی برای تلویزیون ملی باشد؟
درپایان با نگاهی کوتاه به زندگی و آثار نویسنده این کتاب متوجه می‌شویم کتاب «اقتباس برای تلویزیون» علاوه برآنکه می تواند یکی از منابع قابل اعتماد در زمینه اقتباس و تلویزیون باشد منبع مناسبی برای الگوگیری برنامه سازی تلویزیونی در ایران است. چه بخواهیم و چه نخواهیم تلویزیون هم مانند سینما و …. صنعتی وارداتی است و فرمولش را خالقانش بهتر از ما بلد هستند. ما باید الگو بگیریم و با بومی کردن الگوها به موفقیت برسیم.
در پشت جلد این کتاب کارنامه هنری این نویسنده در چند پاراگراف چنین آمده است. شانون ولز-لاسان نویسنده و پژوهشگری فرانسوی است که در حوزۀ مطالعات تلویزیون و سینما در دانشگاه بورگاندی شهر دژیون فرانسه تدریس می‌کند. او بیشتر به‌صورت تخصصی در زمینۀ اقتباس برای تلویزیون فعالیت دارد و کتاب‌های زیادی نوشته است که از جملۀ آنها می‌توان به «اقتباس‌کردن از مارگرت اتوود؛ سرگذشت ندیمه و فراتر از آن»، «به‌تصویرکشیدن متن؛ دیدگاه‌های انتقادی برای اقتباس فیلم»، «اقتباس پایان‌بندی‌ها از کتاب‌ها برای تلویزیون، صفحه‌های آخر و نماهای آخر اشاره کرد.
همچنین در نوشتن آثاری مثل صفحات سفید در سالن‌های سینما(انتشارات دانشگاهی رن)، صفحات اولیه ، نقشه‌های اولیه (میر و مارتین) و فیلم گرفتن از گذشته، بازنمای حال، اقتباس‌های نئوویکتوریایی مشارکت داشته است.
آثار او در مجلات فیلم و تلویزیون زیادی منتشر شده‌است. به طوری که می توان از او به عنوان یکی از مرجع‌های مهم و توانمند در حوزه اقتباس برای تلویزیون نام برد.
