نیویورکتایمز در روزهای پایانی سال، فهرست ۱۰ کتاب پرفروش سال و همچنین فهرستی از ۱۰ کتاب برتر سال به انتخاب منتقدان را منتشر کرده و جالب اینکه این دو فهرست هیچ نقطه اشتراکی ندارند. در فهرست پرفروشهای نیویورکتایمز در سال ۲۰۲۲ کتاب «خیزش مالیبو» نوشته تیلور جینکیز رید در حالی در جایگاه نخست قرار گفته که برای ۱۹ هفته در فهرست پرفروشهای این نشریه قرار گرفته است. داستان این رمان تاریخی درباره چهار خواهر و برادر است که قصد دارند پایان تابستان را جشن بگیرند، اما در طول ٢۴ ساعت اتفاقاتی روی میدهد که زندگی آنها برای همیشه تغییر میکند.
ویراستاران ادبی نیویورکتایمز هم در فهرستی جداگانه برترین کتابهای سال ۲۰۲۲ را معرفی کردند که شامل «خانه آبنباتی» اثر جنیفر ایگان، «صندوق ١٩» نوشته کلر-لویز بنت، «دیو مسین سر» اثر باربارا کینگ سولور، «شیارها» نوشته ناموالی سرپل و «اعتماد» اثر هرنان دیاز قرار دارند. البته رمانهایی نظیر «خانه آبنباتی» هرگز به فهرست پرفروشهای سال نرسیدهاند که این امر نشاندهنده شکاف بزرگ بین کتابهایی است که بیشترین تحسینها را به دست میآورند و کتابهایی که بیشترین فروش را دارند. آیا این جواهراتی است که اهالی کتابخوان به طرز احمقانهای از دست میدهند و بیشتر مردم ذائقه خواندن بسیار بدی دارند یا اینکه این ویراستاران بهطور ناامیدکنندهای با مطالبی که مردم به خواندن آنها علاقهمند هستند، ارتباط ندارند؟
در کنار این پرسشها باید به رمان «افسانه» استفن کینگ هم اشاره کرد که یکی از بهترین کتابهای سال به انتخاب آمازون و یکی از پرفروشترین کتابهای سال نیویورکتایمز در سال ۲۰۲۲ بوده است. این تنها نقطه اشتراک میان فهرست بهترین کتابهای نیویورکتایمز، واشنگتنپست و بارنز و نوبل است. با این حال، بین کتابهایی که به ما گفته میشود بهترین هستند و کتابهایی که در واقع مردم میخوانند، اختلاف زیادی وجود دارد.
