این جشنواره تاکنون توانسته فیلمسازان خوبی را به سینمای ایران معرفی کند و به نوعی در دل خود جشنواره نوعی استعدادیابی صورت گرفته است، حال اینکه این جشنواره تا چه اندازه در پیشرفت فیلمسازان جوان و راه ورود آنها به سینما دخیل بوده است، باید از خود فیلمسازان پرسید، زیرا اگر از مدیران سوال شود که این نوع جشنواره‌ها تا چه اندازه می‌تواند باعث دیده شدن فیلمسازها شود، خواهند گفت که اگر آنها نبودند، قطعا این فیلمسازها به این جایگاه نمی‌رسیدند و سینمای صد بیست و اندی ساله ایران را مرهون جشنواره‌های خود می‌دانند.
در اینکه جشنواره‌ها در شناسایی فیلمسازان موثرند شکی نیست، اما قرار نیست که موفقیت فیلمسازان با استعداد را به نفع خود مصادره کنند و از هر موفقیت کوچکی خبری بزرگ برای جشنواره‌های خود بسازند. اصولا مدیران جشنواره‌ها علاقه خاصی به رزومه‌سازی برای خود دارند چون می‌دانند که تنها در سینما و فرهنگ است که هر مسئولی می‌تواند دیده شود و یک جشنواره به اندازه بیست سال فعالیت غیر فرهنگی به دیده شدن او کمک خواهد کرد.
اینکه جشنواره فیلم 100 و یا جشنواره فیلم کوتاه تهران به این نتیجه رسیده‌اند که باید به سمت و سوی ژانر حرکت کنند، قطعا خبر مسرت‌بخشی است و می‌توان از روزهای اول فیلمسازی این جوانان به آنها آموزش داد که می‌توانند در حوزه‌ها و ژانرهای مختلف فیلم بسازند و خود را در قالب ژانر محک بزنند.
ژانرهایی همچون کودک و نوجوان، تخیلی، وحشت و… ژانرهایی است که بسیار مغفول مانده و در سال‌های اخیر غالبا ژانر اجتماعی با موضوعات تلخ مورد توجه فیلمسازان بوده است.
در جشنواره‌های داخلی می‌توان با بها دادن به فیلمسازانی که در ژانر فیلم می‌سازند، آنها را ترغیب کرد که راه خود را ادامه دهند و در آینده‌ای نزدیک فیلمسازانی مستعد در تمام ژانرها داشته باشیم. در گذشته به هیچ عنوان به پرورش فیلمسازان در ژانر هیچ توجهی نشده بود و کلا فیلمسازان ما ژانر را از یاد برده بودند.
به‌عنوان یکی دیگر از محاسن این جشنواره می‌توان به مبلغ جایزه آن اشاره کرد؛ جایزه‌ای که شاید جدای از اعتبار برای فیلمساز می‌تواند هزینه ساخت فیلم او را تامین کند. فیلمسازی هزینه دارد و قطعا فیلم خوب، چه کوتاه چه بلند، نیاز به صرف هزینه دارد. مبالغ قابل توجه جوایز این جشنواره می‌تواند باعث ایجاد انگیزه در فیلمسازان شود و آنها را برای ساخت فیلم‌های دیگرشان ترغیب کند. لزوم نگاه به فضای مجازی از طرف این جشنواره و اینکه این فیلم‌ها را بتواند در فضای وی‌او‌دی‌ها به نمایش بگذارد هم نکته‌ای است که باید به آن توجه کرد.
امروزه مخاطبان به دنبال فیلم‌هایی هستند که بتوان در فضای مجازی به تماشای آن نشست و کوتاه، گویا و حاوی پیامی خاص باشند و بتوانند در کمترین زمان، بیشترین داده را به مخاطب داشته باشند. قطعا جشنواره فیلم کوتاه 100 می‌تواند این زمینه را برای فیلمسازان فراهم کند که در این حوزه به صورت اصولی و درست و با حمایت فیلم بسازند.
در بخش دیگری از این جشنواره با نام «ایران عزیز» علاقه‌مندان می‌توانند درباره چند محور پیشرفت، اخلاق، زیبایی‌ها، اقتصاد و ثروت ملی، امید، خانواده، میهن‌پرستی و عدالت و آزادی فیلم بسازند و به جشنواره ارسال کنند. اینکه این موضوع که به صورت ویژه به آن پرداخته شده است تا چه اندازه در این اوضاع می‌تواند مورد استقبال قرار گیرد، جزو بخش‌هایی است که باید به نظاره نشست و دید که آیا دستاوردی برای جشنواره خواهد داشت و یا اصلا جوانان علاقه‌مند به ساخت درباره این موضوعات هستند یا خیر.
برگزاری جشنواره از هر نوعی می‌تواند به ارتقای سینما کمک کند و اساسا دلیل شکل‌گیری جشنواره‌ها ایجاد فضایی برای دیده شدن فیلمسازان است، فعالان حوزه سینما و دلسوزان فرهنگی نیز از هر مناسبت و فرصتی که بتواند باعث کشف استعداد و ارتقای سینما شود، حمایت می‌کنند، حال اینکه جشنواره فیلم کوتاه 100 در سیزدهمین دوره برگزاری می‌تواند این فضا را برای فیلمسازان فراهم کند یا نه، باید با کمی صبر به نظاره نشست.
خبرگزاری رسا
