به نقل از روزنامه ژاپنی آساهی شیمبون، در میان آمار بالای خودکشی دانش آموزان در ژاپن جامعه باید برای کمک وارد عمل شود.
این گزارش با این مقدمه آغاز می شود که “ترانه ها نمی توانند انقلاب به بار آورند. اما ترانه ها این قدرت را دارند که از خودکشی جلوگیری کنند.”
با این جمله‏، ریو موراکامی نویسنده، تفسیری را که برای مجموعه اشعار کیسوکه کوواتا خواننده و ترانه سرا، رهبر گروه راک آل استارز جنوبی، نوشته بود، به پایان رساند. این مجموعه با این عنوان منتشر شد که “اینها فقط اشعار هستند”.
نویسنده گزارش در ادامه می‌نویسد: یادم می‌آید وقتی ۳۹ سال پیش به عنوان دانش‌آموز دبیرستانی آن‌ها را خواندم، چگونه این کلمات در قلبم نفوذ کردند.
وقتی کسی در ناامیدی محض است، چگونه می‌توانیم مانع از آن شویم که او جان خود را بگیرد؟
گزارش اخیر وزارت رفاه ژاپن مبنی بر خودکشی ۵۱۴ دانش آموز دوره ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در سال گذشته من را ناراحت کرد.
این بزرگترین عدد از زمان شروع گردآوری داده‌ها در سال ۱۹۸۰ بود.
دلایل خودکشی عملکرد ضعیف تحصیلی، نگرانی درباره آینده و نزاع با دوستان یا والدین بود.
یافته‌ها حاکی از آن است که قربانیان اغلب درباره آینده خود مضطرب بودند، اما کسی را نداشتند که برای حمایت به او مراجعه کنند.
در شرایطی که همه‌گیری کرونای جدید روابط دانش‌آموزان را با اطرافیان شان کاهش داده است، والدین آن‌ها در خانه گرفتار اضطراب هستند. جوانان به مکان‌هایی نیاز دارند که بتوانند مشاوره دریافت کنند.
کوکی اوزورا از سازمان غیرانتفاعی آناتا نو ایباشو درباره وضعیتی که خدمات مشاوره عمدتاً تلفنی ارائه می‌شود، دیدگاه‌های معتبری ارائه می‌کند.
او می‌پرسد آیا کودکان امروزی که با دوستانشان از طریق شبکه‌های اجتماعی ارتباط برقرار می‌کنند، نه از طریق تلفن، حاضرند درباره مشکلات جدی تلفنی صحبت کنند؟
آنچه لازم است مشاوره در خدمات چت آنلاین به جای تلفن است.
کودکان از فناوری جدید برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند و به نظر می‌رسد بزرگسالانی که باید به آن‌ها کمک کنند در استفاده از این فناوری‌ها مشکل دارند.
من احساس گناه می‌کنم که جامعه ما در ارائه امید به کودکان در زمان مشکل ناکام است.
موراکامی همچنین در تفسیر خود نوشت‏، ژاپن “از مدت‌ها قبل فقیر بوده و در واقع اکنون هم فقیر است. اگر کشور واقعاً ثروتمند بود، ۱۰ کیسوکه کوواتا و ۱۰ آل استارز جنوبی وجود داشت. ” (منظور فقر فرهنگی و هنری و کمبود گروه‌های موسیقی محبوب در میان جوانان است).
به‌عنوان یکی از بزرگسالان بی‌خبر اینجا، می‌خواهم به کودکان ناامید بگویم: یک آهنگ، یک سرویس چت یا هر چیز دیگری را پیدا کنید که می‌تواند به شما کمک کند مشکلات روحی خود را حل کنید.

صداوسیما