حکایتِ یک نزاع حقوقی به بهانه درگیریِ این روزهای تارانتینو و میرامکس بر سرِ مالکیتِ حق پخش توکنِ NFT ِ “داستان عامه پسند”.

به‌گزارشِ کافه سینما به‌نقل از هالیوود ریپورتر، دعوای ِحقوقی بین‌ میرامکس و فیروز زاهدی(خالق کتب My Elizabeth و Look at Me) به دلیل سهل انگاری و تعلل عکاس شهیر ایرانی در طرح دعوا، به نفع استودیوی فیلمسازی میرامکس خاتمه یافت.

از طرفی میرامکس نیز مُصِر است که زاهدی را تحت توافقِ “کار در ازای دستمزد” استخدام کرده ؛ اما سندی جهت اثبات این ادعا در اختیار ندارد. گفتنیست دعوای حقوقی، بابت تعیین “مالکِ اثر” در گرفته و چنانچه بحث تملک در میان نمی بود و شکوائیه تنها در خصوص بهره برداری مکرر و خودخواهانه میرامکس از عکس و عدم توجه به حقوق عکاس به عنوان یکی از شرکا تنظیم می شد ؛ زاهدی قادر می بود بخاطر نقض قانون ذی ربط توسط استودیو ، بدون ضرب الاجل و محدودیت زمانی اقدام به اقامه دعوا کند؛ با این تفاسیر، قاضیِ دادگاهِ فدرال،”دالی جی” شرح می دهد: در شرایطی که؛ “تملک” موضوع اصلی دعوا را تشکیل دهد؛ “محدودیت زمانی سه ساله” جهت ارائه دادخواست، تنها در صورتی اعمال و بالتبع مشکل سازخواهد شد که طرفین درگیر، دارای رابطه ای نزدیک(طبق تعریف قانون) بوده و ادعای تملکِ شاکی نیز صراحتن از جانب متشاکی رد شده باشد(و این امتناعِ “مدعی علیه” در مجالِ سه ساله برای اعتراض، رسمن( با طرح دعوای حقوقی) واکنشی را از سوی “مدعی” به دنبال نداشته باشد) .

سرانجام تاخیر ایجاد شده در اقدام به اقامه ی دعوا،فرصت رسیدگی به موضوع را با توجه به سر رسید مهلت قانونی تعیین شده، از عکاسِ ایرانی تبار سلب می کند.

از طرفی، دیگر علتِ ردِ ادعای مالکیت زاهدی به اطلاع وکلای میرامکس از پُست اینستگرمی پسر خوانده ی وی بر می گردد، پستی که به مناسبت تولد او انتشار می یابد و تصویر زاهدیِ پسر، به همراه مجسمه ای برگرفته از شخصیت “میا والِس” را نشان می دهد که بوضوح پوستر معروف فیلم را تداعی گر است، به انضمامِ زیر نوشتی که، تبریکِ تولد به پدر ،را در بر دارد.

تابناک