دبیر انجمن ایرانشناسی در تحلیل بی‌توجهی به عِرق ملی و هویت ایرانی در برخی رویدادهای سیاسی و اجتماعی اخیر می‌گوید: رویدادهای اخیر نشان داد که در زمینه آموزش مستقیم و غیرمستقیم هویت ایرانی کوتاهی داشته‌ایم.
با توجه به این که امسال سازمان یونسکو شب یلدا را به نام کشور جمهوری اسلامی ایران و افغانستان در فهرست آثار جهانی ثبت کرده، دفتر پژوهش و بررسی‌های خبری ایرنا در میزگردی، به بررسی ثبت جهانی یلدا و هویت و فرهنگ ایرانی با حضور دکتر «محمود جعفری دهقی» رئیس انجمن ایرانشناسی، استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران و «علی عزت‌زاده» دبیر انجمن ایرانشناسی و دانشجوی دکترای ایرانشناسی در دانشگاه شهید بهشتی پرداخته که اینک بخشی از آن پیش روی شماست:
فواید ثبت جهانی آثار
فرایند ثبت این آثار چگونه است و کار به دست کدام ارگان است؟ آیا از استادان و نهادهای علمی هم استفاده می‌شود؟
عزت‌زاده: این فرایند در وزارت میراث فرهنگی انجام می‌شود و قبلا در دست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بود. متاسفانه از جامعه دانشگاهی و صاحبنظران فرهنگی بهره‌ای گرفته نمی‌شود و این خودش یک نوع ضعف است. البته در مجموع کارشان خوب و مثبت بوده است. نکته ای در مورد اهمیت ثبت عرض کنم. وقتی یک اثر یا میراث ملموس ثبت می‌شود، مورد توجه همه جهانیان قرار می‌گیرد و همچنین بودجه‌ای برای کمک در نظر گرفته می‌شود که بیشتر کمک‌های معنوی است. از طرفی برای خود ما هم یک انگیزه به وجود می‌آورد و ما را موظف می‌کند که در پاسداشت آن اثر بیشتر بکوشیم. هر اثری که ثبت می‌شود از طرف سازمان میراث مورد پایش است که کارهای پژوهشی انجام شود و اطراف و حریمش هم حفظ شود. این موارد عملا باعث می‌شوند اثری که متعلق به ایران است، متعلق به جهان اعلام شود. افتخارش نصیبمان می‌شود و ما موظف به حفظ و نگهداری از آن می‌شویم. بنابراین ثبت آثار در مرکز میراث جهانی بسیار مهم است.
فرایند ثبت جهانی آثار در وزارت میراث فرهنگی انجام می‌شود و متاسفانه از جامعه دانشگاهی و صاحبنظران فرهنگی بهره‌ای گرفته نمی‌شود و این خودش یک نوع ضعف است. البته در مجموع کارشان خوب و مثبت بوده استچغازنبیل، نقش جهان و تخت جمشید، سه اثر اول ثبت‌شده ایران
تا کنون چند درصد آثار را ثبت کرده ایم؟
عزت زاده: در میراث ملموس تا کنون ۲۶ اثر تاریخی و طبیعی را ثبت کرده ایم. اولین ثبت‌ها سال ۱۳۵۸ بود که دکتر عدل و کارشناسان همکارشان تحت تاثیر شرایط انقلاب قرار نگرفتند و کارشان را به پیش بردند. چغازنبیل، میدان نقش جهان و تخت جمشید سه اثر اولی بودند که هوشمندانه از سه دوره و گونه مختلف انتخاب شده بودند. برای مثال از چغازنبیل داریم که از دوران ایلامی بوده و نقش جهان از بناهای دوران اسلامی را هم داریم. بعد از آن هم کارهایی که شده بسیار خوب بودند. بناهای ارمنی و کلیساهای شمال غرب ایران را داریم و شهر سوخته که برای ۵۰۰۰ سال پیش بود، یا قنات ایرانی. کارهای بسیار خوبی شده، اما در ایران آثار بسیار زیادی داریم که در نوبت هستند. برای مثال کوه سبلان و دماوند. یا کاخ گلستان که ثبت شده، اما خیلی از ابنیه هنوز ثبت نشده است. ما ۶۱ پرونده در آغاز پارسال داشتیم که پارسال راه آهن و چشم انداز فرهنگی اورامان ثبت شد و امسال هم شب چله و هنر سوزن دوزی ترکمن بود که اولی مشترک با افغانستان و دومی مشترک با ترکمنستان بود. یکی هم هنر نوازندگی عود که مشترک با سوریه بود.
برخی کشورها باستان شناسان را برای تاریخ‌سازی استخدام می‌کنند
جعفری دهقی: این امکان هست. وقتی پرونده‌ای تشکیل می‌دهند، آن پرونده حاوی برخی مستندات است. اگر برای مثال کشور دیگری بخواهد مستندات را گردآوری کند، طبیعتا آنچه گردآوری کرده، مربوط به کشور و منطقه خودش است. بنابراین ممکن است برخی اطلاعات در آن درج نشود یا سانسور شود. متاسفانه کشورهای خلیج فارس برخی باستان شناسان را استخدام می‌کنند تا برای خود تاریخ‌سازی کنند. حتی یک رشته آثار ایرانی مثل بادگیرها را کشورهایی مثل امارات به نام خود ثبت کردند، در حالی که اصالت آنها از ایران سرچشمه گرفته است. علت هم این است که پرونده‌ای که می‌فرستند یک سری مستندات و اطلاعاتی در آن قرار می‌دهند تا به نفع خودشان تمام شود. یونسکو هم وقتی می‌بیند از جایی درخواستی نشده و آنها پیگیر هستند، به نام آنها ثبت می‌کند.
آیا کارشناسان ایرانی در این فرایند می‌توانند نظر بدهند؟
جعفری دهقی: بله می‌توانند. البته اگر به موقع اقدام و اسناد لازم گردآوری شود. ایران بسیار غنی از میراث تاریخی است و آثار بی‌شمار ملموس و ناملموس ایران قابل ثبت است. به همین دلیل پیگیری و نظارت بر آنها کار بسیار سختی است. به همین دلیل لازم و ضروری است که میراث فرهنگی به کمک متخصصان و اساتید دانشگاه بر این امور نظارت و فعالیت داشته باشد و نه با تعارض، بلکه با تعامل این آثار تاریخی را زنده نگه دارد.
عصر ارتباطات، عصر بی‌ارتباطی شده!
شما خاستگاه ایجاد سنت یلدا را نوع زندگی قدیم برشمردید. برداشت امروزی ما از یلدا، آن هم در عصر ارتباطات چیست؟
جعفری دهقی: باوجود اینکه امروزه را عصر ارتباطات می‌نامند، اما باید عصر بی‌ارتباطی هم بنامیم. بسیاری از خانواده‌ها و دوستان و بستگان که در گذشته ارتباط نزدیک‌تری داشتند امروزه از هم دور شده‌اند. دست‌کم یلدا فرصتی است تا خانواده‌ها دور هم جمع شوند و یکدیگر را ببینند و به صحبت و گفت و گو با یکدیگر بپردازند. یا به حافظ خوانی بپردازند و این باعث وفاق خانوادگی و اجتماعی می‌شود و ما باید این فرصت را غنیمت بشماریم و از آن استفاده کنیم.
هویت ما را موضوعاتی مانند یلدا و نوروز و به همراه آموزه‌هایی که از طریق اسلام به ما داده شد تشکیل می‌دهد و این موارد در تعارض با هم نیستند. ما فرهنگ پیشین خود را با فرهنگ دوره اسلامی تلفیق کردیم و چیزی که به جهان ارائه داده‌ایم ارزشمند استدر انتقال هویت ایرانی کوتاهی کرده‌ایم
