اگر بخواهیم بگوییم شیراز شهر باغ‌ها، بوستان‌ها و بهار نارنج است، هست اما فقط این نیست, اگر بخواهیم بگوییم شیراز شهر مردمان خوب و میهمان نواز است، هست ما فقط این نیست، زیرا شیراز، شیراز است و این همه شیراز نیست.
، اگر بخواهیم بگوییم شیراز محل شعر و ادب است، هست، اما فقط این نیست.
اگر بخواهیم بگوییم شیراز شهر باغ‌ها، بوستان‌ها و بهار نارنج است، هست اما فقط این نیست.
اگر بخواهیم بگوییم شیراز شهر مردمان خوب و خوش ذات و میهمان نواز است، هست ما فقط این نیست.
اگر بگوییم شیراز خاستگاه شعر و شعور حکمت و فلسفه و مرکز همه علوم است، هست، اما فقط این نیست.
اگر بگوییم شیراز معلم همه شهرها و دارالهمه ی آنچه که بر باقی شهرها نام می گذارند، است، باز هم هست اما باز هم فقط این نیست.
زیرا شیراز، شیراز است و این همه شیراز نیست.
شهر سعدی و حافظ و صدها شاعر نامی در تاریخ و کهن و دوران معاصر. شهر عرفا و علما و بزرگان و صالحان بسیاری که بوده اند و امروز هم هستند و از نفس پاکشان شهر صفا دارد.
شهر ادب، اخلاص، احترام و بزرگی به عظمت ادب، اخلاص، احترام و بزرگی احمد بن موسی شاهچراغ (ع) و امامزادگان بزرگی که در گوشه گوشه سومین حرم اهل بیت(ع) در ایران اسلامی آرمیده اند و به این شهر تقدس داده اند.
می گویند بهار شیراز اردیبهشت است و نیمه آن را «روز شیراز» نامیده اند اما مگر بهار با خود طراوت، شادی، شادابی و صفا و خوشی نمی آورد؟! این ها که همه ایام و ماهها و فصول سال در صفات شیراز بوده و هست و هر گاه که شما به شیراز بیایید عاشق این شهر می شوید و دل نمی کنید و حتی اگر پایتان از اینجا برود دلتان می ماند.
شهری که بهارش بهار است و تابستانش دلچسب و پاییزش به زیبایی برگهای درختان باغ‌های قصردشت و چمرانش بی نظیر و زمستانش هم به لطف برفی که بر کوه مادرش می نشیند زیبا و چشم نواز.
بی بدیل است در تعدد آرامگاه های شعرایش و آثار تاریخی بی همتایش که فقط همین دو بس که تاریخ کهن و پر تمدنش را به رخ جهان بکشد.
امسال ۱۵ اریبهشت شیراز دیدنی است بوی بهار نارنج و طراوت رحمت الهی درهم آمیخته اند و باز هم مردم را از گوشه گوشه ایران و جهان به شهر راز کشانده است تا ببینند اوج زیبایی تابلو بی نظیر طبیعت جهان را.
مجسم کنید در ذهنتان، شهری که جنوبش به بوشهری می رود که ساحل زیبایش روح می خرد، شمالش به سرسبزی های زیبای زمین های گندمی می بردتان که آرامش را به جانتان می برد، شرق آن به یکی از زیباترین دریاچه های نمکی جهان می رسد و غرب آن به سپیدانی می رود که همیشه آب و آبادی دارد و آبشار مارگون و سرزمین لاله های واژگون و سیب های جنت مابش جنون آمیز است. شهری که حلقه وصل این چهار جهت اصلی رویایی است را چه می توان نامید جز بهشت زمین و شهر جنت تراز؟!
و از بزرگان به ما رسیده که « عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است…»
پس…
به شیراز آی و فیض روح قدسی… بجوی از مردم صاحب کمالش…
و اردیبهشت، ماه آمدن به شیراز است تا ببینی و ببینی و ببینی آنچه نگاشته ام جز حقیقت نیست اگر چه همیشه در شیراز اردیبهشت است…
روز شیراز بر همه اهل شیراز و هم میهنانشان مبارک.
