فرهاد فخرالدینی که سال‌های سال گوش ما را با نوای ماندگار آثاری همچون «سربداران» و «امام علی (ع)» پر کرد، پس از سال‌ها اثری گوش‌نواز خلق کرده و باری دیگر چوب رهبری را به دست گرفته و اثر جدیدش را به امید اینکه به گوش مردم خوش بیاید، اجرا می‌کند.
کنسرت ارکستر سمفونیک قاف (منظومه سیمرغ)شامگاه چهارشنبه ۳۰ آبان‌ماه در تالار وحدت روی صحنه رفت.
بخش اول این کنسرت، کنسرتو برای ویلن و ارکستر به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی بود که با رهبری آرش امینی و سولیستی امین غفاری اجرا شد.
همچنین بخش دوم هم «قاف» (منظومه سیمرغ) بود که به رهبری خود فخرالدینی اجرا شد.
بخش اول این کنسرت که یک کنسرتو برای ویلن و ارکستر بود، غفاری و ارکستر، نوای موسیقی را سر دادند که هم جهانی بود و هم ویژگی‌های موسیقی ایرانی در آن مشهود بود. غفاری که این روزها از او به عنوان یکی از بهترین نوازندگان ویلن در ایران یاد می‌شود، قطعه‌ای را شب گذشته اجرا کرد که گویا فخرالدینی آن را به او تقدیم کرده است.
پس از اجرای بخش اول و پر شدن تالار وحدت از نوای آواهای دلنشین موسیقی فخرالدینی، غفاری و ارکستر با تشویق گسترده مردمی که تالار را به کلی پر کرده بودند، همراه شد.
و اما اکنون نوبت به فردی رسید که همگان به واسطه دیدار و شنیدن موسیقی او به تالار وحدت آمده بودند و در همین حین با هیجان نامش را فریاد می‌زدند از عشق خود به او می‌گفتند.
در نهایت فخرالدینی در جایگاه رهبر قرار گرفت و همراه با او دو خواننده تنور و باریتون؛ یعنی مهدی محمدی و علی تفرشی روی استیج آمدند.
قاف یا همان منظومه سیمرغ، براساس منطق‌الطیر عطار نیشابوری برای ارکستر، گروه کر و دو تک‌خوان نگاشته شده است.
آغاز اجرای «قاف» با یک اوج همراه بود، درست همانند لحظه پرواز پرندگان که با یک اوج همراه می‌شود و پس از دقایقی که در مسیر درست قرار می‌گیرند، به یک ثبات می‌رسند که اجرای موسیقی نیز پس از آن اوج، گویی به یک ثبات رسید.
در ادامه اجرای موومان اول، خوانندگان و گروه کر به همراهی با ارکستر برآمدند که گاه آوایی واحد تشکیل می‌دادند و گاه تک‌خوان‌ها به صورت انفرادی یا همراه با هم می‌خواندند. البته این امر در سراسر کنسرت ادامه داشت.
موومان بعدی اما، خبر از آغاز یک مسیر و شروع ماجراجویی می‌داد که در ابتدا با اجرای تفرشی و بعد محمدی همراه بود.
و اما موومان سوم خبر از چالش‌ها و دشواری‌های مسیر داشت که خوانندگان حکایت این چالش و دشواری‌های مسیر را می‌گفتند.
در موومان چهارم ولی موسیقی نشان از جدی شدن این ماجراجویی داشت؛ شرایطی که کار را حتی دشوارتر و سرنوشت‌ساز ساخته بود و در همین حین خوانندگان نوید وحدت و همدلی می‌دادند.
و اما آنگاه که خوانندگان از توحید و وحدت می‌خواندند، مرحله آخر فرا رسید و درست پس از پایان موومان چهارم، فخرالدینی و ارکستر موومان پنجم را آغاز کردند تا در همین نقطه روایت تحقق آن توحید را بیان کنند.
در این کنسرت همانطور که پیش‌تر اعلام شده بود، از نوازندگان باسابقه و سرشناس ارکستر از جمله ارسلان کامکار استفاده شده بود.
ایسنا
