آنگلا مرکل در یک سخنرانی کوتاه، تنها چند ساعت پس از اینکه آخرین جلسه اضطراری بیماری پاندمی کشورش را برگزار و واکسینه‌نشده‌ها را محدود و قرنطینه نسبی کرد، هشدار داد که اعتماد یکی از مهم‌ترین اجزای دموکراسی است. او خطاب به جمع محدود میهمانانش که ماسک زده بودند و با فاصله اجتماعی نشسته بودند، گفت: «دو سال آخر این پاندمی نشان داد که اعتماد به سیاست، علم و گفتمان اجتماعی چقدر مهم است؛ اما در عین حال هم می‌تواند خیلی شکننده باشد.» او گفت که دموکراسی به همبستگی و اعتماد، از جمله اعتماد به واقعیت‌ها وابسته است. در این زمینه مرکل آلمانی‌ها را به هوشیار بودن توصیه کرد. او گفت: «هرجا که بینش علمی انکار شود و تئوری‌های توطئه و نفرت منتشر شود، ما باید مقاومت کنیم.» دموکراسی ما همچنین به یک واقعیت مهم هم بستگی دارد، در جایی که نفرت و خشونت وسیله‌ای مشروع و قانونی برای پیشبرد برخی منافع شود، تساهل ما به‌عنوان یک دموکرات باید حد و مرزش را بداند.
مرکل درباره مکان نمادین این مراسم خاطرنشان کرد: «اینجا حیاط بندلربلاک، ساختمانی است که اکنون بخشی از وزارت دفاع است؛ اما زمانی مقر یک گروه مقاومت از افسران بود که توطئه‌ای علیه آدولف هیتلر را در سال ۱۹۴۴ انجام داده بودند و در نهایت اعدام شدند.» این مراسم که به‌طور زنده از تلویزیون پخش و به میزبانی وزیر دفاع برگزار شد، حدود یک ساعت به طول انجامید و شامل حرکات موزون و مراسم نظامی بود. این برنامه به‌عنوان وداع رسمی با صدراعظم آلمان که در حال خروج از قدرت است، صورت گرفت. نکته قابل توجه هم این بود که گروه موسیقی نظامی در حال نواختن سه آهنگ انتخاب شده توسط صدراعظم بود. پیشینیان او، هلموت کهل و گرهارد شرودر، از بتهوون و فرانک سیناترا، در میان سایر آهنگ‌های معمولی، درخواست کردند؛ اما یکی از انتخاب‌های آنگلا مرکل خیلی‌ها را مجذوب خود کرد. یک سرود مسیحی به نام «یک سورپرایز برای دختر یک کشیش پروتستانی» و یک آهنگ کاباره‌ای مرسوم از بازیگر و خواننده آلمانی به نام «هیلدگارد کنف» که شهرت بالایی در آلمان دارد. اما این سومین انتخاب مرکل بود که فضای توییتر آلمان را پر سر و صدا کرد. صدراعظم آهنگ «فیلم رنگی را فراموش کردی» را انتخاب کرد؛ اثری از شرق کمونیستی دهه ۱۹۷۰ توسط نینا هاگن، که بعدا به غرب مهاجرت کرد و به بت «پانکراک» آلمان در دهه ۱۹۸۰ تبدیل شد.
تاکنون مرکل کمتر از پیشینه آلمان شرقی بودنش صحبت کرده است. اما او در روز پنج‌شنبه وقتی درباره آهنگی که داستان زوجی را روایت می‌کند که برای تعطیلات به جزیره‌ای در دریای بالتیک می‌روند، با سوالات متعددی مواجه شد. مرکل با اشاره به جمهوری دموکراتیک آلمان، نام رسمی آلمان شرقی کمونیستی گفت: «این آهنگ نقطه برجسته جوانی من بود. همان‌طور که همه می‌دانند این آهنگ در آلمان شرقی خوانده شد. همان‌طور که می‌دانید این آهنگ برای آلمان شرقی است و داستان آن در جایی رخ می‌دهد که حوزه انتخابیه من برای انتخابات بوده است. پس همه چیز با هم هماهنگ است.» آنگلا مرکل در مقایسه با اسلاف خود، به‌دلیل بیماری پاندمی، میهمانان نسبتا کمی دعوت کرد. شولتز و بسیاری از ۵۲ وزیری که در چهار دوره در دولت او خدمت کردند، در میان افراد مدعو بودند. در این مراسم چندین‌بار صدراعظم آلمان احساساتی شد.
دنیای اقتصاد
