هادی حجازی فر در این گفتگو با بیان اینکه سال گذشته با هدف اینکه بتوانیم پس از پشت سر گذاشتن کرونا و یک دوره مجازی برگزار شدن جشنواره، تکانی در حوزه تئاتر عروسکی ایجاد کنیم تأکبد کرد: سال گذشته با هدف اینکه بتوانیم پس از پشت سر گذاشتن کرونا و یک دوره مجازی برگزار شدن جشنواره، تکانی در حوزه تئاتر عروسکی ایجاد کنیم.
وی در مورد دوران رکود جشنواره عروسکی هم ادامه داد: از سوی دیگر به علت هزینه‌های بالای تئاتر عروسکی، جشنواره عملا حیات خودش را از دست داده بود. وجود یک جشنواره در یک عرصه هنری کمک بسیاری به هنرمندان آن عرصه می‌کند؛ به آن‌ها کمک هزینه می‌دهد و باعث می‌شود بخشی از هزینه‌ها تامین شود و کار تولید شود. تلاش کردیم همه کسانی را که فکر می‌کردیم می‌توانند حاضر باشند برای حضور در جشنواره تشویق و ترغیب کنیم. طبعا قدیمی‌تر‌ها را با گفتگو راجع به ایجاد فضایی بهتر، جوان‌تر‌ها را با مشوق‌های مالی و… همراهی‌شان را جلب کردیم که بتوانیم بیشترین حرکت را ایجاد کنیم. کار‌های مختلفی انجام دادیم و به نظرم خیلی هم خوب بود و گروه‌ها پای کار آمدند.
دبیر نوزدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران – مبارک با تأکید بر اینکه برنامه من برگزاری جشنواره به هر قیمتی نبود اضافه کرد: سال گذشته همزمان با تاریخ برگزاری جشنواره اتفاقاتی افتاد، اما در این دوره شرایط آرام‌تر شده بود، اما حس کردیم آن هدفی که داریم، در زمان تعیین‌شده محقق نخواهد شد. دیدیم اگر چند ماه عقب بیندازیم، بر رسیدن به هدفی که داریم تاثیرگذار است. برنامه من برگزاری جشنواره عروسکی به هر قیمتی نبود. تلاش کردم شرایط را درک کنم. جالب اینجا بود که اکثریت گروه‌ها طرفدار برگزاری بودند. جلسه گذاشتیم و گفتیم ما باید همه با هم باشیم. آفت دو قطبی که جامعه را فراگرفته بود، نباید در حوزه هنر هم اتفاق می‌افتاد و باید انسجام را حفظ می‌کردیم.
این کارگردان و عروسک گردان نمایشی در مورد نگرانی‌های خود نیز توضیحاتی داد: من نگران امنیت روانی گروه‌ها بودم؛ نگران روحیه بچه‌ها بودم. بالاخره کار از ما نشات می‌گرفت و این نگرانی‌ها طبیعی بود. صحبت کردیم و در هر صورت پذیرفته شد و زمان جشنواره به تاریخ دیگری منتقل شد. در نهایت به یک جمع بندی رسیدیم که هنر تعطیلی بردار نیست. جشنواره عروسکی تبدیل شده به جایی برای همدلی و دوست داشتن یکدیگر. این دوره از جشنواره خیلی فراتر از انتظارم برگزار شده است. برخی مواقع اتفاق‌هایی می‌افتد که جامعه در آستانه دو قطبی قرار می‌گیرد. ما به عنوان کسانی که هماهنگ کننده هستیم، باید شرایط را درک کنیم و بهترین راه را انتخاب کنیم. امیدوارم در همه بخش‌ها و نه فقط جشنواره، در کنار نقد و اعتراض که حق یک جامعه زنده است، همدلی و دوستی بیشتر باشد.
وی در مورد حمایت‌های مالی وزارت ارشاد نیز اینگونه پاسخ داد: در دوره کنونی هزینه ساخت و ساز عروسک بالا رفته است و این در حالی است که بودجه جشنواره فقط می‌تواند ۲۰ درصد ارتقا پیدا کند، اما به هر حال به رشدی ۲۰۰ درصدی نیاز داشتیم و در گفتگو با وزیر ارشاد قول گرفتیم بودجه جشنواره به ۱۲ میلیارد تومان ارتقا پیدا کند که الان ۱۰ میلیارد تومانِ آن محقق شده است.
همچنین از همین تریبون اعلام می‌کنم که با کمک بچه‌های عروسکی و حمایت‌هایی که دولت می‌تواند از این حوزه داشته باشد، مثل ویزای گروه‌های خارجی، سالن‌ها و موارد سخت افزاری و… می‌توانیم جشنواره تهران –مبارک را به صورت کاملا خصوصی برگزار کنیم. خصوصی برگزار کردن این جشنواره اقدامی ساده است، اما این به معنای شانه خالی کردن دولت نیست. دولت باید بیاید و بگوید فلان جشنواره خصوصی، من وظیفه دارم این مبلغ را در طول سال برای این حوزه هزینه کنم. ما خانواده عروسکی اگر حداقل شرایط برایمان فراهم باشد، می‌توانیم زودتر از تمام بخش‌های دیگر تبدیل به یک بخش خودگردان شویم. همه جای دنیا تئاتر عروسکی یک رشته پردرآمد و پرطرفدار است، ولی اینجا همه چیز دست ما نیست. به عنوان مثال الان چند سال است که کسی مثل آقای بهروز غریب‌پور درگیر اپرای خواجوی کرمانی است. سوال این است که در جامعه فعلی که این میزان ناآشنایی و بی سوادی نسبت به مفاخر در آن وجود دارد و اندک اندک از این حیث به نقطه ترسناکی می‌رسد، آیا کسی با این رزومه باید سه چهار سال دنبال تامین هزینه‌های یک اپرا باشد؟ اینجاست که نقش دولت مشخص می‌شود. به نظرم همه چیز با گفتگو قابل‌حل است.
به عنوان یک نمایشگرعروسکی نه دبیر جشنواره می‌گویم که ما می‌توانیم این جشنواره را به صورت بین المللی و با کیفیتی خیلی بهتر به صورت خصوصی برگزار کنیم؛ اما وقتی این را می‌گوییم به آن معنا نیست که دولت حمایت‌های مالی‌اش را از این حوزه دریغ کند.
کارگردان فیلم موقعیت مهدی در مورد نقطه قوت جشنواره امسال نسبت به سال‌های گذشته نیز گفت: ایجاد فضا و آرامش برای گروه‌های حاضر در جشنواره نقطه قوت این دوره بوده است. آرامش یعنی همان حداقل امکانات؛ ما نمایشگران عروسکی به حداقل‌ها راضی هستیم. نتیجه این ایجاد آرامش هم این است که در این دوره ممکن است کار ضعیف ببینیم، ولی هرگز کار شلخته نمی‌بینیم. در حالیکه در تمامی جشنواره‌هایی که من به عنوان شرکت‌کننده حضور داشتم، خیلی از کار‌های خوب و قوی حاضر بودند، اما شلخته بودند، چون سه چهار ساعت بیشتر وقت نداشتند که با سالن خو بگیرند، نور صحنه را ببندند، صدا را چک کنند و…. در نوزدهمین دوره جشنواره تهران-مبارک، اما به هر گروه در روز در هر سالن فرصت داده شد. من خیلی به این مساله افتخار می‌کنم و از بابت تحقق این موضوع و دور شدن از شلختگی کار‌ها خوشحالم و امیدوارم همینطور باقی بماند. مساله بعدی هم اینکه سطح مطالبه گری خانواده عروسکی را بالا بردیم. چیزی که شاید الان کار خودمان را سخت کند. در نهایت، جشنواره‌ای که اینگونه برگزار شود، در دوره بعد نمی‌تواند به سطحی پایین‌تر قانع شود و این موضوع پیشرفت و رشد جشنواره را در پی دارد.
خبرآنلاین
