حجت قاسم زاده اصل فیلمنامه نویس و کارگردان سینما در خصوص لزوم تنوع ژانر در سینمای کشور و عبور از دو ژانر «اجتماعی» و «کمدی» گفت: برخی مدیران سینمایی سینما را کشتند، فضای فرهنگی را نابود کردند و نگاه کاسبکارانه را در سینما رواج دادند و جالب آنجا است که از فروش فیلم های کمدی نازل خرسند هم می شوند و این اتفاق را برای خود دستاورد قلمداد می کنند.

کارگردان فیلم سینمایی «روز ششم» افزود: عقل حکم می کند ما در سینما برای همه مخاطبان فیلم داشته باشیم اما برخی افراد مخاطبان انبوه سینما را فراری دادند و برای تعداد اندک مخاطبی که نگه داشتند فیلم می سازند که این تعداد اندک مخاطب هم به شدت به فیلم های کمدی علاقه دارند.

وی ادامه داد: این یک پروسه است که از سال ها قبل شروع شده و سینمادارها تصمیم گرفتند چراغ سینما تنها با فیلم های کمدی روشن بماند. دولت به جای حمایت فرهنگی هم و غم خود را روی ساختمان سازی و پردیس ساختن گذاشت و وظیفه ناخدا بودن و فرهنگی بودنش را رها کرد و سینما بدل به فضایی سر خود شد!

قاسم زاده اصل با تأکید بر اینکه نگاه اغلب افراد در سینما کاسبکارانه شده تصریح کرد: گویا برای برخی افراد تنها پول و درآمدزایی مهم است. این اتفاق در حالی است که ما در سینما مخاطبان اندکی داریم؛ درست است که ارقام فروش فیلم ها به دلیل گران شدن بلیت میلیاردی شده اما تعداد مخاطبان فیلم های مان اندک است و متأسفانه ما مخاطب خاص سینما را به طور کل فراموش کرده ایم.

این سینماگر متذکر شد: آقایان چراغ سینما را به زعم خودشان روشن نگه داشتند اما سینما را نابود کردند و عده ای سینماگر را کشتند! برخی مدیران حتی روی حرف خود هم نیستند و از فروش فیلم های کمدی سطحی سرخوش می شوند و پز می دهند که این فیلم ها می فروشد.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «قتل آنلاین» و «سومین روز پس از مرگ» خاطرنشان کرد: چرا باید به اینجا برسیم که از خودمان سوأل کنیم سینمای پلیسی و معمایی و ماورایی کجاست؟ چرا مدیران سینمایی آینده نگری ندارند و تنها به فکر امروز هستند؟

وی تأکید کرد: گویا شرط بقا در سینما این شده که برخی فیلم های کمدی و اجتماعی ساخته شود! متأسفانه تفکر بدوی و ضدفرهنگی در سینما وجود دارد. سال ها است این تفکر وجود دارد و آینده نگری نیست و برای هیچ مدیری آینده سینما اهمیت ندارد.

قاسم زاده اصل در پایان این گفتگو اظهار داشت: اغلب فیلم های سینمایی خام هستند. و پخته نشدند! یعنی بلوغی که باید در بطن اثر هنری باشد در آن ها وجود ندارد. سینما حیات خلوت بازی یک سری افرادی شده که برای بازی به سینما آمدند و حرفی برای گفتن ندارند و زخمی نخوردند که بتوانند آن را به درستی ترسیم کنند. سینما امروزه در کشورمان باب دل مدیران و تهیه کنندگانی است که می خواهند عده ای فیلمساز تنها به آن ها چشم بگویند! این مصداق نابالغی است و باعث می شود ما در سینما به سمت کارهای دم دستی و خامدستانه برویم.

سینماپرس