رسول پولادی مستندساز با اشاره به ساخت مجموعه‌ای ۴۰ قسمتی در بوشهر بیان کرد: در حال کار روی یک مجموعه مستند ۴۰ قسمتی با نام «پیلیسوک» بودم که تصویربرداری آن تمام شده است، اما اکنون در مرحله پس تولید به دلیل مشکلات مالی متوقف شده است.

وی ادامه داد: برای ساخت این پروژه با صداوسیما هماهنگی‌ها و مذاکره‌ها انجام شده بود اما قرارداد نهایی را نبستیم و خودم وارد تولید پروژه شدم. صداوسیما خواست چند قسمت از مستند را نشان دهم و بعد به صورت نهایی صحبت کنیم اما خودم ترجیح دادم که کار را کامل بسازم و بعد به سازمان بفروشم اما حالا متوقف شده است.

پولادی درباره فضای این مستند عنوان کرد: این مستند ۴۰ قسمتی در حوزه گردشگری است و سعی کردم متفاوت باشد. هر قسمت به لوکیشن‌های مختلفی می‌رویم و صرفاً گردشگری مکان‌های بوشهر نیست.

این مستندساز درباره نحوه ساخت مستند گفت: روایتگر این مستند، کنار خیابان می‌ایستد و با ماشین، موتور و هر چه بتواند با یک کوله پشتی سفر می‌کند. خودم هم نقش این راوی را بازی می‌کنم و کار را کارگردانی هم کرده ام. سفرهایی در خود استان بوشهر داریم و از شهر بوشهر به جنوبی‌ترین نقطه آنجا می‌رویم. بوشهر اینقدر ظرفیت دارد که حتی اگر ۴۰۰ قسمت هم بسازیم، کم است.

وی با اشاره به جزئیات این مستند افزود: در این مستند، سراغ فرهنگ مردم بوشهر رفته ایم مثلاً انواع ماهیگیری را نشان داده‌ام. از ساختن قایقی که با برگ درخت نخل ساخته می‌شود تا فرهنگ دریانوردی و فرهنگ عامه مردم بوشهر. حتی ماهیگیری‌هایی را که در گذشته با شمشیر انجام می‌شده، بازسازی کردیم. این مستند جالب است و فکر می‌کنم مخاطبان از آن لذت ببرند.

کارگردان مستند «سایه باران» در بخش دیگر صحبت‌هایش درباره این اثر که در جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، توضیح داد: «سایه باران» یک نگاه جدید به معلولین ذهنی دارد. هدف من این بود که به جای نگاه ترحم‌آمیز، به درک و ارتباط واقعی با معلولین ذهنی برسیم و حس خوبی از آن‌ها بگیریم. امیدوارم مخاطبان این فیلم را دوست داشته باشند.

وی درباره شرایط ساخت این فیلم گفت: چند سال درگیر این فیلم بودم. ارتباط گرفتن با معلولین ذهنی کار آسانی نیست. شاید بگویم یکی دو سال فقط برای ایجاد دوستی و اعتمادسازی وقت گذاشتم. با آن‌ها گپ و گفت داشتم و به نوعی با هم ارتباط داشتیم.

پولادی درباره حضور در میان این قشر و فیلمبرداری مستند ادامه داد: ما در یک مرکز معلولین ذهنی فیلمبرداری کردیم و حدود ۲۰۰ معلول ذهنی در آنجا بودند. در صحنه‌ها گاهی ۴۰ تا ۵۰ نفر از آن‌ها حضور داشتند. اینکه به آن‌ها بگوییم به دوربین نگاه نکنند یا رفتار خاصی داشته باشند، کار ساده‌ای نبود و باید لحظات را شکار می‌کردیم. این موضوع زمان تولید ما را افزایش داد و کار طاقت‌فرسایی شد.

وی به لزوم حمایت و همراهی برای ساخت چنین مستندهایی اشاره و بیان کرد: جدا از مشکلات مربوط به مجوزها و مسائل دیگر، تشکر ویژه‌ای دارم از بهزیستی استان بوشهر که به من اعتماد کردند.

پولادی در پایان اظهار امیدواری کرد که مخاطبان با دیدن این فیلم، روند سخت و طولانی تولید آن را درک کنند و از ارتباط عمیق و انسانی آن لذت ببرند.