کارگردان «آسمان دوست داشتنی» گفت: پویانمایی فضایی است که شما میتوانید تخیلتان را در آن به پرواز دربیاورید و در هر زمینهای جلو بروید.
به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، امیر مهران در توضیح قصه پویانمایی آسمان دوست داشتنی که در سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران حضور دارد، بیان کرد: این فیلم داستان پدر و دختری است که پدر خلبان یک جنگنده است و هرروز به مأموریت میرود و بعد از ظهر به خانه بازمیگردد و دختر آرزوهایی دارد که پدر به دلیل درگیریاش با جنگ فرصت و حوصلهای برای برطرف ساختن آنان ندارد. شکافی که بین این دو شخصیت (کاراکتر) هست، موجب رخ دادن اتفاقاتی میشود که قصه فیلم را رقم می زند.
وی درباره انگیزه ساخت این پویانمایی گفت: از سال ۱۳۸۲ که فیلمسازی میکنم، موضوع جنگ و کار کردن در این عرصه برایم علاقهای شخصی بوده است. به همین دلیل بیشتر فیلمهایی که ساختهام، به جز یکی دو مورد، به جنگ و موضوعات مرتبط با آن مربوط بوده است.
مهران در توضیح اهمیت مضمونی این قصه برای جامعه و مخاطبان اظهار داشت: امروز خانوادهها و مشخصاً والدین به دلیل مشغلههای متعدد فرصت کمی را به بچههایشان اختصاص میدهند؛ آن هم در شرایط که این فرزندان مهمترین عنصر زندگی آنان هستند و این دغدغهای بود که من را به ساخت این فیلم رساند.
وی تاکید کرد: پس از پرداخت مضمون و قصه، چاشنی جنگ را به این داستان اضافه کردم که هم از لحاظ تصویرگری و هم از لحاظ خیالی بودن دنیای پویانمایی خروجی جذابی داشته باشد.
این کارگردان در توضیح ظرفیت ها و نقاط قوت پویانمایی به عنوان قالبی برای ساخت اثر سینمایی یادآور شد: پویانمایی مانند همه رسانه های دیگر، مسائلی را با خود دارد اما بیشتر از سایر آنان دست ما را بازمی گذارد که هر دنیا و جغرافیایی را که تصور کنید و به هر صورتی که بخواهید فارغ از محدودیتهای سینمایی میتواند اتفاق بیفتد.
وی تاکید کرد: پویانمایی فضایی است که شما میتوانید تخیلتان را در آن به پرواز دربیاورید و در هر زمینهای جلو بروید.
ایرنا