رامین ناصرنصیر معتقد است کلاس‌های آموزشی تبدیل به سرابی شده است که خانواده‌ها با رویای اینکه اگر فرزندش در این کلاس‌ها شرکت کند ستاره می‌شود، هزینه‌های قابل توجهی را از سبد خانواده کسر می‌کنند و معمولا با این طرز تفکر، کلاس‌ها آنچنان فایده‌ای برای آنها ندارد و تنها با آن پول به درآمدزایی آموزشگاه‌ها کمک می‌کنند.
رامین ناصرنصیر در گفت‌وگو با پانا درباره فعالیت برخی از آموزشگاه‌های بازیگری گفت: «متاسفانه بیشتر آموزشگاه‌های بازیگری، کلاس‌ها را محلی برای پول در آوردن می‌دانند و روش‌های اصولی را برای آموزش پیش نمی‌برند همچنین از کادر حرفه‌ای و قوی استفاده نمی‌کنند، آنها معمولا با دعوت کردن از یک سری چهره‌هایی که برای مردم جذاب است بازاریابی می‌کنند تا هنرجوها به واسطه آنها بیشتر به آن آموزشگاه ها رجوع کنند.»
وی افزود: «مساله مهم این است که آموزش بازیگری در اصل به دو بخش تقسیم می‌شود که هر دو بخش برای یک بازیگر ضروری است و نمی‌تواند با اکتفا به یکی از آنها خود را بازیگر درجه یکی بداند. یک بخش که اکثر آکادمی‌های بازیگری به آن توجه بیشتری دارند بخش تئوری است و بخش دیگر، کارگاه‌ها و آموزش‌های عملی است که متاسفانه برخی از آموزشگاه ها به این بخش هیچ توجهی ندارند اما این مهارت‌اندوزی بسیار حائز اهمیت است. شاید به همین خاطر است که اکثر هنرجوها از نظر تجربه و مهارت یافتن ضعیف هستند و دیگر آموزشگاه‌ها همانند گذشته خروجی خوبی ندارند.»
وی ادامه داد: «موضوع مهم دیگر این است که تئاتر و سینمای ما فقیر است و طبیعتا با این حجم از گسترش دانشگاه‌های آزاد و آموزشگاه بازیگری در هر شهر و روستایی، هر ساله تعداد بسیار قابل توجهی فارغ التحصیل تئاتر و سینما داریم که در بهترین حالت، زمینه‌ای برای جذب آنها وجود ندارد.»
ناصرنصیر همچنین درباره ذهنیت اشتباه کودکان، نوجوانان و جوانان در عرصه بازیگری گفت: «این نکته هم بسیار حائز اهمیت است که اکثر ذهنیت کودکان، نوجوان‌ها و جوان‌های ما درباره دنیای بازیگری غلط است و گاها آنها به دنبال اینکه چیزی یاد بگیرند و بازیگری را از عمق اولیه‌اش بیاموزند نیستند و تصورشان این است که بازیگری یک چیز ذاتی و خدادادی است که در وجود من است اما تنها چیزی که برای بازیگر شدن وجود دارد پول و پارتی است که من ندارم و فقط می‌خواهم به آکادمیک های بازیگری بروم تا بلکه در آنجا شناخته شوم، در نهایت شما نمی‌توانید کسی که دنبال یاد گرفتن نیست را به زور آموزش دهید.»
وی افزود: «به خاطر تمام این دلایل کلاس‌های آموزشی تبدیل به سرابی شده است که خانواده‌ها با رویای اینکه اگر فرزندم در این کلاس‌ها شرکت کند ستاره می‌شود، هزینه‌های قابل توجهی را از سبد خانواده کسر می‌کنند و معمولا با این طرز تفکر، کلاس‌ها آنچنان فایده‌ای برای آنها ندارد اما اگر کسی با هدف و دلایل دیگری همچون افزایش اعتماد به نفس، فن بیان مناسب و… در این کلاس‌ها شرکت کند حتما می‌تواند موفق باشد.»
رامین ناصرنصیر درباره اینکه گاهی والدین درباره چگونه بازیگر شدن کودکشان می‌پرسند گفت: «من به خانواده‌ها حضور فرزندانشان را در کلاس‌های بازیگری توصیه نمی‌کنم زیرا اگر فرزندشان وارد این عرصه شود و در یک مجموعه تجربه موفقی داشته باشد یک نوری به زندگی‌اش تابیده می‌شود که به واسطه آن مورد توجه عموم قرار می‌گیرد و این می‌تواند به رشد غیر واقعی و رشد بادکنکی شخصیت آن کودک منجر شود.»
وی افزود: «از آنجایی که این رشد واقعی نیست و خطرناک و بی ارزش است، ممکن است بعد از چند سال آن بادکنک بترکد و به افسردگی و… منجر شود، ضمن اینکه کار کردن در سینما کار سخت و سنگینی است و برای کودکان آزار دهنده است. ساعت‌های طولانی، فشار کاری زیاد، بی خوابی و مشکلاتی از این دست برای آنها مناسب نیست، در ضمن در اکثر پروژه‌هایی که بچه‌ها حضور دارند آن‌قدر پیشبرد پروژه برای عوامل فیلم مهم است که گاهی فراموش می‌کنند یک بچه ای آنجاست و این میزان فشار متناسب با سن و سالش نیست.»
رامین ناصر نصیر در پایان خطاب به خانواده‌های کودک گفت: «اگر می‌خواهید کودکانتان را در این فضا جای دهید، ابتدا در پروژه‌های کوچک بچه‌ها را ببرید تا آنها کم کم با فضا آشنا شوند و حتما از گروهی که فرزندتان را به آن می‌سپارید مطمئن شوید و با نظارت خودتان کارهایش را رصد کنید و این را بدانید که نباید بچه ها را به سمت مسیری هل دهید و اجازه دهید بچه‌ها کودکی کنند و به مرور برای آینده، زندگی و سرنوشتشان تصمیم بگیرند.»
