تفاوت بین تقلب دانشجو و دانشگاه

رییس ایرانداک گفت: ما باید بین تقلب دانشجو و دانشگاه‌ تفاوت قائل باشیم. هیچ دانشگاهی در تهیه آثار علمی تقلب نمی‌کند بلکه تقلب بین برخی از پژوهشگران رخ می‌دهد. استفاده نامناسب از آثار علمی دیگران در تهیه آثار علمی، به دلیل نبود آگاهی است. در بسیاری از تقلب‌ها که توسط پژوهشگر صورت می‌گیرد، فرد از تقلبی که انجام داده است، آگاهی ندارد. به عنوان نمونه، پژوهشگران تازه کار ممکن است بر این باور باشند اگر صفحات زیادی از یک اثر علمی را به همراه پاورقی استفاده و به آن استناد کنند، تقلب محسوب نمی‌شود.به گفته وی، استفاده از محتوای آثار علمی دیگران باید معقول و اندک باشد. همچنین فرد باید آن بخش از محتوای علمی را به زبان خود تحلیل کرده باشد تا خلق علمی صورت گیرد. در غیر این حالت، سرقت علمی رخ می‌دهد.وی درباره راه اندازی دوره های آموزشی در خصوص اخلاق پژوهش، اظهار کرد: ایرانداک به دنبال پیشتاز بودن در اجرای این آموزش هاست که البته در قالب مدرسه اخلاق پژوهش در دستور کار ایرانداک قرار گرفته و از سال ۱۴۰۲ برنامه مفصلی برای ارایه دوره‌های مربوط به اخلاق پژوهش در نظر داریم. در این دوره‌ها پژوهشگران با جنبه‌های نگارش، ابعاد حقوقی و سامانه‌ای اخلاق پژوهشی آشنا می‌شوند.در مدرسه اخلاق پژوهش، دوره‌های آموزشی به صورت مداوم برای علاقه‌مندان و هر دانشجویی که از دانشگاه معرفی شود، برگزار می‌کنیم. شرکت کنندگان دوره‌های مهارتی و حرفه‌ای می‌گذرانند. بعد از این دوره‌ها، گواهی صلاحیت نگارش علمی صادر می‌شود. این گواهی نشان‌دهنده این است که فرد مستعد نگارش علمی است و کسی که دارای این صلاحیت باشد، کمتر دچار لغزش و خطا در استفاده از آثار دیگران می‌شود.

هزینه سرقت علمی باید افزایش یابد

این عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس ، ادامه داد: همه دانشگاه ها و نهادهایی که به نوعی در خلق دانش علمی دخیل هستند باید بدانند که به نهادهای مجری قانون کمک می‌کنند. ما باید به صورت مداوم، هزینه را برای سرقت کنندگان علمی و ادبی افزایش بدهیم. در این زمینه باید فرهنگ سازی صورت گیرد و در صورت نهادینه کردن اخلاق حرفه‌ای و پژوهش، این استفاده‌های نامناسب از آثار علمی کمتر می‌شود.