به نقل از «البرزخاتون»؛ مهدیه سادات نقیبی، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی نوشت: خبرنگاری در بخش رسانه به عنوان حرفه تخصصی شناخته می‌شود، حرفه‌ای که به فراخور جایگاه و اهمیتی که در جامعه دارد جزء سخت‌ترین مشاغل به حساب می‌آید. این حرفه را تنها افرادی می‌توانند کسب کنند که جایگاه آن را به خوبی بشناسند و بدانند که ممکن است با فراز و نشیب‌های مختلفی رو به رو شوند، به همین منظور خبرنگاری به عنوان یک شغل سخت همراه با سختیها از جهات مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، ورزشی، هنری، فرهنگی و… باید حمایت شود چرا که خبرنگاران باید تنها در یک موضوع خاص تخصص خود را تقویت کنند که البته می‌شود یک خبرنگار از جهات متفاوت به تمام امور یک جامعه نگاه و خبر تهیه و تنظیم کند.
در خصوص یک فیلم سینمایی، سریال و یا هر چیزی که در رسانه حاوی پیام و تحلیل است، می‌توان گفت همان‌طور که خبرنگاری در حوزه رسانه قرار دارد، پس باید در چهارچوب سینما و تلویزیون هم نقش داشته باشد و مردم با اصول کار این شغل آشنا شوند، همانند فیلم‌های دیگر که به شغل‌ها و کسب‌وکار‌های مختلف اشاره دارد، می‌توان به این حرفه هم اشاره داشت.
بر همین اساس اگر بخواهیم عقب‌گردی بر سینمای تاریخ کشورمان داشته باشیم و ببینیم سینماگران اصلاً به این حوزه اشاره داشته‌اند، می‌توانیم به اولین فیلمی که در سال ۱۳۶۷ به کارگردانی مسعود کیمیایی ساخته شده اشاره داشته باشیم، «سُرب» نام این فیلم است که با بازی مرحوم هادی اسلامی به عنوان یک خبرنگار فداکار که در نهایت جان خود را برای یافتن حقیقت داستان فدا می‌کند، ایفای نقش داشته است. از آنجا که ممکن است خبرنگاران به خاطر متنی که نوشته‌اند، حال به‌حق یا ناحق محکوم و در نهایت مورد بازخواست و مجازات قانون قرار بگیرند، نشان دهند شغلی است که باید قوانین نظام کشور و هر آنچه که ممکن است، برخلاف قانون باشد، رعایت کنند. این نکته را سامان مقدم در دهه آخر ۱۳۷۰ در فیلم «پارتی» به تصویر می‌کشد؛ داستانی که گویای این است که خبرنگار برای رعایت نکردن قوانینی در انتشار مطلب خود راهی زندان می‌شود، این فیلم علاوه بر زبان نویسنده و کارگردان حاوی یک سری از اطلاعاتی است که موضوعات سیاسی را در طی این اتفاقات بیان می‌کند.
در سال ۱۳۹۰ علی وزیری، کارگردان سینما فیلم «یک سطر واقعیت» را می‌سازد، این فیلم از جهات مختلفی مورد بازدید بی‌شماری از خبرنگاران جوانی واقع شد که آرزوی مهاجرت با حفظ شغل خود در خارج از کشور را دارند، آرزویی که ممکن است برای عده‌ای به تحقق برسد و برخی ناکام بمانند، به همین منظور خط داستان «یک سطر واقعیت» می‌تواند هنوز هم برای خبرنگاران جالب و آموزنده باشد و دیدن آن برای یک بیننده به کسب شناخت بحران‌هایی که ممکن است برای یک خبرنگار در حین ایفای شغل خود است، کمک کند.
در واقع باید تأکید کرد که نه تنها این فیلم بلکه بسیاری از فیلم‌هایی که مشکلات و بحران‌های شغل‌های مختلف را نشان می‌دهند به نوعی فرهنگ‌سازی و آگاه کردن ذهن مخاطب است. در ادامه معرفی فیلم‌های سینمایی با محوریت خبرنگاری می‌توان به «نارنجی‌‌پوش»، «خانه کاغذی»، «یک روز به خصوص» و «امکان مینا» اشاره کرد که در هر کدام از این فیلم‌ها مجدداً مشکلاتی که بر سر راه خبرنگاران در حین انجام کار پیش می‌آید را به تصویر کشیده‌اند و یا ایفای نقشی به عنوان خبرنگار است که برخلاف این نظام پیش می‌رود و اخبار کشور را به دست دشمنان می‌سپارد. این داستان‌ها همه واقعیتی است که در حوزه خبرنگاری برای خبرنگاران اتفاق می‌افتد.
بنابراین آنچه که قابل تأکید این یادداشت به حساب می‌آید، شناخت شغل خبرنگاری و در مرحله بعدی نشان دادن ایفای نقش این شغل در سینمای ایران است که تا امروز به لطف خداوند سینماگران، تهیه‌کنندگان و کارگردانان به این موضوع اهمیت داده‌اند که البته به اندازه مشکلات و سختی‌هایی که در این حوزه وجود دارد، نیست اما تا حدی است که مخاطب با فراز و فرود‌های این شغل آشنا شود.
شرایط اجتماعی امروزمان حکم می‌کند که اهالی قلم، دوست‌داران رسانه و خبرنگاران به‌روزترین اطلاعات را داشته باشند، مطالعه کنند، بخوانند، بیینند و در نهایت بنویسند تا از اتفاقات مهم کشور در هر حوزه‌ای بتوانند تحلیل‌های درست خود را داشته باشند اما چیزی که در اینجا مهم است شناخت خبرنگارانی است که ممکن است بر ضد این کشور به عنوان یک جاسوس عمل کنند، اتفاقی که در سریال «گاندو» به تصویر کشیده شد و باز هم شاهد روایتی زیبا و قابل تأمل از بحران‌های این شغل بودیم. «جیسون رضائیان» خبرنگار دوتابعیتی ایرانی – آمریکایی بود که در واقعیت واقعاً وجود داشته و قصد استخراج اطلاعات مهم ایران به آمریکا را نیز داشته و این فیلم جزو فیلم‌هایی است که علاوه بر امنیتی‌بودن، بسیار زیبا و ماهرانه به حرفه خبرنگاران پرداخته است.
همان‌طور که خبرنگار وظیفه‌اش به جستجوی اخبار روز منتهی می‌شود پس طبیعتاً با فراز و فرود‌های زیادی رو به رو است، اما چیزی که مهم و قابل ارزش است؛ تلاش‌های بی‌وقفه این افراد در این حوزه نیز هست، به همین منظور الزاماً باید نویسندگان و کارگردانان سینما به این موضوع به ویژه با توجه به اوضاع اجتماعی و سیاسی امروز بیشتر بپردازند. حتماً در اغتشاشات و آشوب‌های اخیر موضوعات و ایده‌های تلخ اما قابل مطرحی برای پی بردن به اوضاع کشور و کار‌های خبرنگاران برای کسب خبر و اطلاعات وجود دارد و قابلیت ساخت یک اثر ماندگار در سینمای ایران را فراهم می‌کند.
