تبریز به سبب موقعیت جغرافیایی اش که بر سر راه های غرب به شرق و شمال به جنوب قرار داشت، یکی از مراکز مهم ارتباطی و اقتصادی ایران بوده است.
مارکو پولو در بازیدش از شهر تبریز یادآور میشود که «شهر موقعیتی عالی دارد» و کالاهای تجارتی بسیاری از «هندوستان، بغداد، موصل، هرمز» و دیگر نواحی به آنجا وارد میشود.
بازاری که وسعت و نحوه کار افراد حاضر در این بازار شما را به حیرت وا خواهد داشت.
شاید خواندن گفته های ابن بطوطه سیاح مشهور در باره بازار تبریز که در سال ۷۳۱ قمری از آن بازدید کرده است، خالی از لطف نباشد!
« بازار تبریز یکی از بهترین بازار هایی بود که من در همه شهر های دنیا دیده ام … من به بازار جواهریان رفتم ، بس که از انواع جواهرات دیدم چشمم خیره گشت .
ویژگیهای بازار تبریز
بازار تبریز بزرگترین بازار ایران و یکی از بزرگترین بازارهای سرپوشیده در آسیا و جهان می باشد.
در گذشته تاجران اروپایی پس از گذشتن از شهرها و بازار های اصلی ترکیه به بازار تبریز می رسیده اند. بازار تبریز در میانه های سده ۱۳ خورشیدی (دوره قاجار) به طور تقریبی یک چهارم از تجارت ایران را برعهده داشت و از این حیث از بازار تهران فعال تر بود.
بازار تبریز یک مجموعه به هم پیوسته و دارای سقف می باشد که با طول و درازای یک کیلومتر بزرگترین بازار در نوع خود در دنیا می باشد. این بازار در سال ۱۳۵۴ خورشیدی در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
طولانی ترین بازار مسقف ایران بازار زنجان است که بیش از ۲ کیلومتر طول دارد.
این بازار شگفت انگیز به دلیل ویژگی های خاص و ویژه اش در سال ۱۳۸۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت گردید.
تاریخچه بازار تبریز
تاریخ دقیق ساخت بنای این مجموعه مشخص نیست؛ ولی بسیاری از جهانگردانی که از سده چهارم هجری تا دوره قاجاریان از این بازار بازدید کرده اند، درباره آن اطلاعاتی را ارائه داده اند.
همان طور که پیشتر گفتیم شهر تبریز بر سر جاده ی ابریشم قرار گرفته است و گذر روزانه هزاران کاروان از کشورهای مختلف آسیایی، آفریقایی و اروپایی از آن، باعث شده تبریز و بازار آن از رونق بسیار خوبی برخوردار باشد. این بازار حدود ۳ سده پیش پس از وقوع یک زلزله تاریخی در تبریز به صورت کامل تخریب گشت و در سال ۱۱۹۳ قمری توسط نجفقلی خان دنبلی حاکم وقت تبریز مجددا بازسازی شد. در نتیجه ساختمان کنونی بازار تبریز مربوط به اواخر حکومت زندیه و عصر قاجار می باشد.
نخستین نقشه از بازار تبریز در سال ۱۳۲۷هجری، در بخشی از نقشه دارالسلطنه تبریز و به دست اسدالله خان مراغهای ترسیم شدهاست. در بخش شمال شرقی نقشه دارالسلطنه بخش هایی از بازار تبریز رسم شده و اکثر جایهای مهم آن نظیر تیمچهها و کاروانسراها در این نقشه نامگذاری شدهاند.
معماری و بنای بازار تبریز
اگر مرکز شهر تبریز را یک چهار ضلعی در نظر بگیریم بازار تبریز در مرکز این چهار ضلعی قرار گرفته است.
بازار تبریز از حدود ۵۵۰۰ حجره، مغازه و فروشگاه، ۴۰ گونه شغل مختلف، ۳۵ سرا، ۲۵ عدد تیمچه، ۳۰ مسجد و ۲۰ راسته، ۱۱ دالان، ۵ حمام و ۱۲ مدرسه تشکیل شده است!
بازار تبریز از شرق به عالی قاپو و از سمت غرب به مسجد جامع، از سمت شمال، بخش هایی از رودخانه مهران رود را شامل شده و بر روی این رود پل های چوبی که در امتداد راسته بازار قرار دارند، وجود دارد.
بافت اصلی بازار تبریز از دو راسته که شمال را به جنوب و شرق بازار را به غرب آن متصل می کند، تشکیل شده است. عرض بازار ها چیزی در حدود ۴ الی ۵ متر می باشد و سقف بازار به دلیل هوای سرد تبریز نسبت به دیگر شهرها در ارتفاعی بین ۵ الی ۶ متر ساخته شده است.
راسته های اصلی توسط راسته های فرعی به هم متصل شده است. در فضاهای بین آن ها اجزای اصلی تشکیل دهنده بازار همانند تیمچه ها و سراها بنا شده است که تقاطع راسته ها را چهار سوق ها با گنبد های زیبا پوشانده است. گنبد تیمچه امیر، بزرگترین گنبد بازار بوده و زیباترین تیمچه، مظفریه می باشد.
راسته های بازار
عنصر اصلی سازنده بازار را می توان راسته های اصلی و فرعی آن، نامید که در قدیم از دروازه ها به درون شهر تا میدان اصلی و مسجد جامع ، امتداد داشت. در بازار بزرگ تبریز شما می توانید بیش از ۲۰ راسته را شمارش کنید.
برخی از راسته های مهم بازار تبریز عبارتند از:
راسته بازار جدید و قدیم، بازار دوه چی، بازار کفاشان، بازار صفی و . . .
سراهای بازار تبریز
اگر اجزای بازار را بشناسید می دانید که سرا ها به حیاط های روباز کوچکتر از کاروانسرا اطلاق میشود. در گذشته باربرها لوازم تجاری و محصولات را از کاروانسرا ها به سرا ها منتقل می کردند.
چندی از سرا های معروف بازار تبریز را معرفی می کنیم:
سرای امید، سرای حاج رسول، سرای امیر، سرای دو دری ، سرای کچهچی لر ،سرای درب عباسی، سرای حاج محمدقلی، سرای میرزا جلیل، سرای آلمانها در بازار کفاشان، سرای میرزا مهدی، سرای حاج تقی، سرای خان و سرای گرجیلر.
تیمچه های بازار تبریز
تیمچهها از نظر کاربری به چهار قسمت تقسیم می شوند:
۱) فضای عمومی که مخصوص انبار کردن کالاها می باشد.
۲) زیرزمین برای نگهداری کالا ها.
۳) دکان های همکف که مخصوص داد و ستد است.
۴) طبقه بالای تیمچه که در گذشته استراحتگاه بازرگانان غیرتبریزی بود که برای داد و ستد به بازار آمده بودند.
چندی از تیمچه های معروف بازار تبریز را معرفی می کنیم:
تیمچه امیر، تیمچه حاجی صفرعلی، تیمچه میرابوالحسن، اوچ تیمچهلر، تیمچه مظفریه، تیمچه شیخ کاظم، تیمچه صادقیه، تیمچه حاجی محمدقلی، تیمچه شعربافان، تیمچه عباچی، تیمچه قندفروشان، تیمچه شازدا، تیمچه بزازان، تیمچه ملک، تیمچه خان، تیمچه در عباسی و …
اگر بخواهیم معروف ترین قسمت این مجموعه بزرگ را معرفی کنیم بدون شک آن جا جایی نیست جز تیمچه مظفریه.
این تیمچه در سال ۱۳۰۵ قمری در دوره ولیعهدی مظفرالدین میرزای قاجاری و به کمک و همت یکی از بازرگانان مشهور تبریز به نام حاج شیح محمد جعفر قزوینی، بنا شده است.
نکته جالب و تاریخی در اسم این تیمچه این می باشد که در دوران قاجاری اگر هر بنای تازه ساخته شده مورد توجه ولیعهد وقت قرار می گرفت سازنده آن را باید به او پیشکش می کرد به همین دلیل حاج شیح محمد جعفر قزوینی نام «مظفرالدین میرزا مظفریه» را بر آن نهاد و ولیعهد بسیار خوشحال شد و امتیازات ویژه ای به این بازرگان مشهور داد.
تیمچه مظفریه اهمتی ویژه در سطح ایران و حتی تجارت جهانی فرش دارد زیرا یکی از مراکز مهم صادرات و تجارت فرش آذربایجان و ایران می باشد.