علی‌اکبر اسماعیلی، فیلمساز مستند در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، پیرامون ویژگی آثار دینی در فیلم‌های مستند چنین توضیح داد: بهترین روش برای پرداختن به موضوعات دینی در آثار مستند پرهیز از مستقیم‌گویی است چون کارهایی که مستقیم‌گویی می‌کنند یا همانند سخنرانی پیام خود را ارائه می‌دهند نمی‌تواند روی قلب و روح مخاطب تاثیر بگذارند.

وی افزود: ویژگی که توضیح دادم تنها مختص به سینمای ایران نمی‌شد بلکه کارهای خارجی نیز تلاش دارند پیام‌های دینی خود را به شکلی غیر مستقیم به مخاطب منتقل کنند اما متاسفانه در کشور ما اکثر تولیدات که در حوزه داستانی و مستند تولید می‌شوند شعار گونه به این موضوع نظر دارند.

این مستندساز تاکید کرد: شعارزدگی آثار نمایشی ما در حوزه تولیدات دینی باعث شده تا جوانان از کارهای اینگونه دور شوند برای همین فکر می‌کنم نیاز است تا فیلمنامه نویسان و کارگردانان ما کمی پیرامون این دست تولیدات اندیشه بیشتر کنند. برای رسیدن به این خواسته نیز برگزاری کارگاه‌ها با حضور اساتید خبره می‌تواند آسیب‌شناسی خوبی در این رابطه باشد.

اسماعیلی تاکید کرد: متاسفانه شرایط به گونه‌ای شده که فیلمسازان کمتر تمایلی به ساخت آثار دینی دارند چون فکر می‌کند کار کردن در این حوزه رفتن به سمت شعار است درصورتیکه می‌شود در این رابطه کارهای بسیار خوبی تولید کرد بدون اینکه در آن سطحی‌نگری دیده شود.

وی در پاسخ به این سوال که برای تصویرگری از مناسک دینی چگونه باید از سطحی‌نگری دور بود، بیان کرد: در این رابطه نیز تحقیق می‌تواند اهرم بسیار خوبی برای دور ماندن از شعار باشد. این کار را اخیراً در مستندی که در گناباد ساختم، تجربه کردم. در این مستند مناسکی دینی مورد توجه بود، اما شکل روایت به گونه‌ای نبود که مخاطب آن را پس بزند.