بازیگران این نمایش؛ امین امیری، آیه کیاپور، علی پویا قاسمی، دنیا فتحی هستند.
نمایشنامه «خداحافظی نکردی با نجمه، سورچی» در ۲۵ صحنه کوتاه و بلند با چهار شخصیت نوشته شده است. آذرنگ در این نمایشنامه ضمن آن که تلاش می‌کند از طریق خلق زبان خاص شخصیت‌هایش که مربوط به دوره اواخر دوره قاجاریه است، به نقد ایدئولوژی جامعه و خانواده‌ای ایرانی بپردازد. نویسنده با این اثر نشان می‌دهد که دغدغه زبان دارد و به همین روی زبانی را خلق می‌کند که ساخته و پرداخته ذهن خلاق خودش است که به یک دوره تاریخی معاصر است. زبانی که متناسب شخصیت‌ها و درام اجتماعی است و برحسب زمان وقوع داستان درام شکل گرفته است.
حمیدرضا آذرنگ در خصوص این نمایشنامه گفته است:
«در دوره‌ای احساس کردم می‌توانم در نوشته‌ام نظام‌های دین را در بنیان خانواده به تصویر درآورم. متأسفانه در برخی موارد برخورد متولیان مردم با دین به صورت کاسبکارانه است. دغدغه‌هایی را در این اثر به قلم در آوردم که از سال‌ها قبل در ذهنم بوده. دوست داشتم کنه مطلب این نمایشنامه در هنگام برخورد مخاطب با اثر درک و دریافت شود.
من عمدا این زبان شاعرانه را برای شخصیت‌ها انتخاب و خلق کردم. در ادبیات داستانی و نمایشی ما این زبان اجازه دفاع از خودشان را نمی‌دهد. در صورتی که ما در واقعیت پیرامونی‌مان این همه شخصیت‌های رنگارنگ وجود دارد. ما بیشتر در ادبیات مان، خود درونی شخصیت‌های داستانی و نمایشی‌مان را به شعار می‌نویسیم در صورتی که من سعی کردم از این گونه نوشتن پرهیز کنم.
نمایشنامه «خداحافظی نکردی با نجمه، سورچی» در هنگام بازی و نقش‌خوانی به شدت نیاز به رعایت درست خواندن جملات و کلمات و آکسان‌گذاری‌های درست دارد و اگر جز این باشد معانی و مفاهیم بسیاری از دیالوگ‌ها از بین می‌رود و تغییر می‌کند.»
